WAC 17 Augustus, eindelijk terug van vakantie

Het is weer eindelijk Woensdag, we zijn terug van vakantie. En het is mooi weer, een kleine 25 graden met Oosten-wind, en vanavond gaat TW81 weer een gooi doen naar de prijzen. De bemanning bestaat geheel uit dames, dus kunnen we eigenlijk niet over bemanning spreken, maar over bevrouwing, maar dat is geen goed Nederlands dus noemen we het Crew of nog beter Leeuwinnen. Vanavond staat Machteld, Lianne en Ellen te popelen om weer aan de bak te mogen. Ellen die vlak bij woont mag ik ophalen want met z'n 2en rijden is sowieso gezellig, en zeker als er alcohol wordt gedronken na de wedstrijd is er toch één de Bob of Bobbi. Dus Ellen lekker vroeg opgehaald, omdat ik haar nog onder de boot heen wil jagen met een borstel en schuurpapier. Ze wou niets aan het toeval overlaten en lag al in het water te spartelen voordat ik me wetsuit aan had. Eenmaal te water, kwam ik er snel achter dat Ellen een stuk behendiger en sneller is, ze had één kant van de boot al klaar, terwijl ik net het roer had gedaan. 

Ik besluit om koffie te maken en Ellen al het zware werk te laten doen, Somebody has to do the hard work. En eerlijk " koffie zetten " is een kunst apart, onze algen-eetster had wel een belonning verdient en toen ze aan boord stapte, kon ze het niet nalaten om te vragen; 'waar ik nu was met schrobben'. Ja' ik kon mijn taak als als koffie-maker niet zomaar voorbij laten gaan, en als extra belonning en omdat ze zo goed der best gedaan had, mocht ze ook een dropje, en vooruit doe nog maar een extra belonning. Als we hiermee betere ogen scoren is niks mij teveel. Kosten nog moeite worden er gespaard.

Het is al 18.00 uur en we moeten opschieten want Machteld had een tafeltje gereserveerd in het Porterhouse. Wat mij een dag ervoor niet lukte had Maggie geregeld met 1 simpel telefoontje, "een tafeltje voor 4". De telefoon stond roodgloeiend, een bericht van Eva, die aan thuis-mee-zeilen doet "succes", en een bericht van Lianne en Machteld; " we zijn er! ". Dus Ellen en ik hurry up, naar het Porterhouse, onderweg hielden diverse boten ons staande Héé Bert, en Héé Bert dat. We kapte snel de conservaties af, want we moesten dineren. Bij het Porterhouse zaggen we de meiden al zitten en hadden al wat te drinken besteld. Het Porterhouse zit vol, en ik vraag gelijk aan Machteld hoe heb jij dat nu weer voor elkaar gekregen om een tafel te bemachtigen en ik niet, simpel antwoordt van Maggie, een vrouw zijn heeft voordelen. Natuurlijk, we bestellen snel wat omdat het nog wel eens lang kan duren, wij krijgen ook wat te drinken, en het is gezellig. Machteld zou morgen op vakantie gaan en Lianne volgde haar later, ook om op vakantie te gaan. En wij maar weer zwoegen, hahahaha. Lianne voor deze avond gekleed in een streepjesjurk met spaghetti bandjes met teenslippers had een Hamburger gekregen, toen zij het bovenste gedeelte eraf wilde halen, viel het broodje bijna op haar schoot, maar met een sierlijke beweging stootte zij het broodje terug op haar bord met een van haar bobbies, zonder ook maar een spatje op haar jurk achter te laten. Ze trok hierbij een gezicht, van kijk dat is nu het voordeel als je borsten hebt. En vrouwelijke supless. Na de terugstoot kapje-broodje actie lag iedereen flauw van het lachen en wij vergaten de tijd. Eigenlijk hadden we nog weer wat te zeiken over het eten, Ellen en ik hadden een Thaise saté besteld en na het eerste stokje zei Ellen; 'deze is weer koud'. En ik had al een keer geklaagt, en nu was ik er wel klaar mee, kouwe saté is geen pretje. Toen de bedien-mevrouw langs liep heb ik gelijk onze klachten bij haar neergelegd, dat de saté weer koud is. Ze ging het gelijk regelen, gelukkig kwamen onze pataten, maar onze borden waren weg, terug naar de keuken. Toen onze saté's weer terug waren was er geen verbetering, gewoon koud eten, want de pataten waren inmiddels ook koud. Jammer want dit is nu de vierde keer dat we daar kouwe saté kregen en we hebben de moed opgegegeven en eten daar niet meer. Ondanks dat het elke avond vol zit, zijn wij niet te spreken. We rekenen af voor de allerlaatste keer en Lianne mocht niet afwassen, wat ze heel erg jammer vond. Een hoop gedoe en lachen, eenmaal onderweg naar de boot, moesten de dames nog de clubkleuren van TW aandoen. De boot maken we klaar om te vertrekken totdat de klok naar buiten komt. We hebben nog 9 minuten voor de start. Lianne trekt de boot uit de Box, gas erop. Er staat een stevige wind en in de havenmond besluiten we Genua 2, Genoeg wind en advies van Ellen beter over Bakboord varen want die is beter gepoetst. We varen gelijk door naar de startlijn, motor uit. Ik roep hoe lang nog 2 minuten en nog wat. De Viva la Vida loopt voor ons naar de startlijn we volgen haar. Toet de starttoetert, 'kak' we gaan starten en zijn precies op tijd. Niks te vroeg zeg maar.

De wedstrijd

We starten en worden weer eens ingelopen door een Vega met Genua1, we komen een beetje in de verdrukking en ik begin een loefpartij, maar zoals bij elke loefpartij twee vechten om een been en de derde gaat ermee heen. Dus een stukje omhoog en laat maar, ze zijn toch niet te houden. We draaien om de eerst ton 60 en gaan hoog aan de wind naar Boei 47 rood. De meiden zijn druk met overstag gaan, telke malen korte slagen ivm met wier buiten de vaargeul. Lianne en Machteld hadden bedacht, aan wat voor kant de tas komt te staan van de spi, en Ellen ging de tas ophalen, en naar voren brengen. Lianne die nog een klein beetje hinder ondervond van haar enkel die dubbel geklapt was, hielp op het voordek. Rond de ton moet de tas nog open de boom erin en we zijn even de niet de snelste. Maar we spinakkeren en ik laat het roer los, om de neerhouder los te zetten, even later laat ik weer het roer los voor de loefschoot door te zetten. Machteld neemt het roer over. We besluiten om de Genua 2 te wisselen voor onze allergrootste Fok de Genua1, met 22 vierkante meter pure trek plezier, komen we beter in de wedstrijd. Want alles vaart om ons heen die we liever niet om ons heen zien. Omdat deze boten dan voorbij gaan in de uitslag vanwege een betere handicap. De genua 1 wordt gezet na het foto momentje met de Triton en we gaan overstag nadat we de genua1 hadden gehesen. Inmiddels stuurde Machteld verder en ze gaat goed. Bij de boventon de spi erop, nadat Ellen de spi had ingevouwen in een nieuw Olypisch recoord van 1 minuut Blank. De spi gaat er nu sneller op en Machteld stuurde nu met een schoot in de hand en roer in de andere. Ze was echt goed bezig. Na verloop van tijd zetten we Ellen in het gangboord om op het oortje te varen, zodra de schouder invalt trekken, en dan weer los. Pompen of verzuipen. We maken een hoop goed op het voordewindse rak naar de finish. De Windfair van Xander met Katja aan het roer en de dochter van Katja op het dak, voer vlak achter ons.

Aftersail

Na de finish bedankten wij het startschip en gaan op de spi naar huis, eerst nog wat te drinken en ik heb de rode loefschoot over de kajuit ingang. Dit omdat we gijpten, en Ellen de boom aan de andere kant had gezet. Omdat ik de rode lijn, vast liet zetten door Lianne trok ik de valstopper open, en storte de spi met hoongelach van de concurrenten naar beneden in het water. We moesten sjorren, maar dachten we kunnen haar beter weer te zetten want ze moest drogen. We voeren op spi door de haven, en Machteld parkeerde rustig de boot in de Box. Daar waar we een echte fles Champagne hadden staan, en met een luidde knal de eerste fles openen, even later volgde een nog mooiere fles, om deze helamaal soldaat te maken. Niet omdat het Moët maar omdat het kan. We evaluren de wedstrijd en komen tot een paar slotsommen.

1* de Genua 2 was niet de goede keuze, zoveel wind stond er nu ook weer niet.

2* een goed idee om Machteld te laten sturen.

3* het is handig om een bos-hout voor de deur te hebben, je kunt er altijd nog een broodje mee wegkoppen.

Het bleef nog lang onrustig op de boot, en we moesten nog afwassen voordat we naar het clubhuis gingen om de uitslag te horen. Eenmaal in het clubhuis was het heel gezellig en dronken we nog een Radler en moesten nog handen schudden van de concurenten, om hun te bedanken voor het gelach die ons ten delen viel, nadat we een spidrop hadden in het water. We waren uiteindelijk 9de geworden, met voor ons op 4 seconden Xander en Katja.