Laatste wedstrijd Gooimeer-Cup om Goud
Het is super mooi weer, de tweede dag van een nieuwe hittegolf. Vandaag zouden wij van TW met Jeffrey en Tom gaan zeilen. Ik had beloofd na het drama in het Porterhouse dat ik een Indische maaltijd zou maken. Dus in de morgen vroeg boodschappen gedaan, met de losse munten uit het koekblik in de gang. Dit omdat dochterlief (Montana) mijn Bankpas mee had genomen naar haar werk, en ik mijn portemonnee had laten liggen in de boot. Dus Budget boodschappen doen, afwegen en niets teveel meenemen, want afwassen is niet mogelijk bij de supermarkt Appie. Maar wonder wel, ik had alles, dus hup aan de slag, ik maakte een filmpje van de pannen op het vuur (nou ja inductie) en kreeg de opmerking dat ik veel pannen gebruikt voor een één pans maaltijd. Maar het moet goed gebeuren want de Benjamin is met maaltijden 2.0 goed bezig, en ik heb zelf een aardig trommeltje, dus ik doe vrolijk mee met de maaltijden 2.0. Eenmaal alles klaar ging mijn telefoon al, ' ik ben er klaar voor', en ik sta buiten en wacht op je. Want dan doen we de boot nog verder onderwater algenvrij maken. Ik gooi mijn tas achterin de auto om Ellen op te halen, onderweg was ik één en al oor, el had een dikke glimlach, ze was er klaar voor. We zouden de boot bij de kano-steiger neer leggen, had ze bedacht, dan konden we er beter bij. Eenmaal in de haven was het water erg algen groen en verziekend heet, geen wind want de haven is goed beschut, dus vandaar de warmte. We kunnen ook bij het eiland schrobben. Fijn plan Ellen starte de motor, en ze ging de boot de box uitvaren, dat ging ze doen!, vast besloten. Maar, of ik wel in de buurt bleef en niet naar beneden dook om iets te drinken te pakken of zo. Lijnen voor los, en op handkracht de Box uit, lijnen aan de palen en in zijn achteruit, daar ging onze Benjamin, een heel klein beetje onzeker, omdat achteruit varen tegenovergestelde richting is met het roer. Motor in zijn vrij en vooruit, gas erop. Met een glimlach van oor tot oor voer ze door de haven. Dit ga ik de hele dag doen, op de motor varen. Eenmaal in het eiland een mooi plekje gevonden in een box, waar we werden geholpen met aanmeren, door een vriendelijke man met een Albin Vega. We lagen nog geen minuut, en Ellen lag al in het water en de borstel was mee, en schrobben. Ik kon dit niet over mijn kant laten gaan, om de bemanning onder de boot door te jagen, en zelf als een zoutzak aan boord te blijven. Dus zwemband opblazen borstel mee, en ik ook te water. Wat een zwaar werk dat borstelen, Ellen had al een week spierpijn en nu begrijp ik waarom, als je teveel kracht zet dan duw je jezelf af van de boot. Dus de tweede ronden duwde Ellen mij tegen de boot en ik er onderdoor met de borstel, net zo lang totdat we niks meer glibber voelde, alle algen waren eraf, dus ik riep nog tegen de vriendelijke buurman, kosten nog moeite worden er gespaard. Voordat we er erg in hadden, lagen we al een uur in het water. Dus ik moest voor het diner zorgen, en Ellen moest bijkomen in de zon, en was al een klein beetje vertrokken naar dromenland. Als een god in Frankrijk. Toen zij wreed werd verstoord, "een wok of een bord?" Wok to go dus, met vork en geen stokjes.
We moesten nog opschieten want Tom en Jeffrey zouden komen rond 19.00 uur, dus Ellen weer de Boot uit Box varen, en ook nu uit het eiland, achteruit en dan met een grote bocht rechtuit naar de haven. Waar Tom al op het puntje van de steiger stond, Ellen nog steed in bikini, ging haar neus poederen en bracht gelijk het afval weg, toen Jef aan boord kwam. Jef had er zin aan, en natuurlijk zijn TW-shirt thuis had laten liggen, ik denk alleen aan het shirt; 'als ik moet schilderen of klussen'. We waren compleet om naar het startgebied te gaan. Jef probeerde nog een beetje stress bij mij te maken, door te zeggen; dat daar het startgebied is, maar Ellen ging gewoon naar Almere want daar moest het gebeuren. Ik zette koffie en met veel liefde maakte ik ook Caramel koffie, Jeffrey zei nog; 'dat heb ik niet bij Nick of op een J80 zo', das het voordeel van een toerboot waar je ook mee raced. Voor de zekerheid belde ik Jørgen nog, 'waar ze waren?' en of ze ook het startschip zagen?, ja' bij het strandje van Almere-Haven.
De Wedstrijd
We zetten de zeilen en de spierkracht van Tom werd gelijk getest, voldoende of in dienst taal √ geschikt. Ellen had het roer over gegeven aan Jeffrey, en die wou nu eens een wereld start maken, Pins-end duidelijk voordeel zei hij; droog. De eerste groep vertrok precies op tijd en onze klok liep synchroon, dus als we slecht starten lag het niet aan ons, maar aan Jef. De wind is dramatisch weinig en we moeten A3 varen, drie keer rond en dan naar de Bar, voor de prijzen. We gaan starten over stuurboord, Jef zou er echt alles aan doen om de adders in mijn ogen te laten knappen van de stress. Maar ik blijf cool, ik vaar pas een jaar of 35 met Jef en mij krijgt hij niet gek. Dus wij starten aan Pins-end en over stuurboord de rest allemaal bij het startschip en over bakboord, natuurlijk. De wind is ons echt goed gezind, we hebben wind en de rest minder, daarbij komt dat de wind die wij hadden, we op konden loeven (lift) en de rest moest vallen (Header). We lopen mooi door het veld heen, en we maken het kruisrak af, en gaan om de bovenmarker, Ellen is nu van het voordek. Tas aangekoppeld, boom erin, Tom sjort de spi omhoog, Spi open, Genua 1 omlaag en we zijn onderweg naar de beneden boei. We hebben weer eens een ouderwets loefpartij, maar we blijven voor. Opmerking van Jef de boot blijft goed lopen ook met weinig wind, ik zei; dat komt dat onderwaterschip, er is geen algje die tegen werkt, ze zijn er allemaal afgeschrobd, en ik kon ook zeggen door ons. Terwijl ik altijd van de snordrukkerij ben, had ik ja'ja' nu ook mijn steentje bijgedragen. We draaien met wat sportboten in de voorhoede van de snelle boten om de beneden Boei. Een beetje dringen en duwen en trekken, wij kunnen geen kant op en gaan tergend langzaam om de Boei, Tom hees de Genua 1 en ik smeet de boom op het dek, zodat we verder aan de wind konden varen. Een rubberboot komt voorbij, om te vertellen dat ze de wedstrijd staken, te weinig wind. En we lagen nu net zo goed ervoor, nog geen Goud maar het was in de buurt. We starten de Motor en laten de zeilen zakken, We varen nog even naar het startschip, om te hun bedanken en de Startmevrouw zei; " Bert uitreiking", maar Jef wou naar huis. Onderweg nemen we de Qwest mee, en Ellen wordt aan het roer gezet, nu wel met een sleep, en die steekt misschien wel 1.60 meter of meer. Dus niet door het eiland Ellen en ruim om de ondieptes. De mannen achter ons konden niets uitrichten, want onze Benjamin had het gas erop en stuurde waar zij wou. 'She was in Charge' Het laatste stukje was aarde donker en van uit de achterste boot werd er getwijfeld, dus schenen ze bij, met een zaklantaarn. Ellen ging door de havenmond en eenmaal na de bocht hadden wij de mannen achter ons losgegooid.
Aftersail
Laatste kunstje de boot de Box in, gas eraf en eerst naar rechts, dan met een haakse bocht de box in, is de vaart te groot, dan tegen de palen varen om te remmen, het was allemaal niet nodig zonder een paal te raken de Box in zei Ellen. Tom springt als een jonge hinde de steiger op, en gaf de landvasten aan. De genua 1 werd de steiger opgetrokken en ingevouwen door Jef en Tom, top. De boot is vierkant en we drinken nog wat. We lopen naar het clubgebouw, en drinken er nog een. Er is niemand van de Gooimeer-Cup behalve de RC. (Race Comité) We nemen afscheid van Tom en Jeffrey, en besluiten ook naar huis te gaan. In de auto maken we nog een feestje met Drake (One Dance) en Year of Summer, en het laatste stukje snelweg gaan we cooldown ( wat relax met de sax muziek), want het was een mooie dag, goed gezeild en onze Benjamin had goed gevaren. Zo dag die te boek gaat als een dag zonder Goud, maar wel een randje van puur 24 karaats Goud. met Dank aan Tom, Jeffrey en natuurlijk onze Benjamin 'Ellen'.
