6 Uurs Loosdrecht, met een Bizar einde.

Nee' volgend jaar gaan wij met jouw boot zei; Jeffrey. Hij ging zijn boot een Albin Express verkopen en daarmee hadden wij de derde prijs gewonnen op Loosdrecht. Dat was een top prestatie zeker gezien, wij Ellen aan boord hadden die in april bij TW was gekomen en eind juni, gelijk in het diepe werd gegooid. Ellen herhaald nog weleens wat voor indruk dat had gemaakt. Jeffrey heeft een luidde stem en verwacht ook 100% inzet, dus Bertus aan, Bertus los, de tijd, de ronding BB of SB en Ellen schreef voor de eerste keer in haar leven de administratie van een wedstrijd. Nu was ze dit jaar erop voorbereid wat ging komen, dus wou ze er weer bij zijn, zeker als wij met de Windrose de 6 uurs gaan doen. Maar eerst nog de boot naar Loosdrecht, zonder boot geen wedstrijd, en ze moest ook nog terug, met hulp.

Naarden > Loosdrecht

Vrijdagaochtend, ik sta in de keuken Nasi met pindasaus te maken voor een klein weeshuis. Om 12.30 uur bericht ik C.C. dat ik vertrek en dat mijn telefoon nog steeds buiten gebruik is. Dat buiten gebruik heb ik te danken aan Ziggo die hebben mij uit de lucht gehaald na een klein administratief foutje, en dat zou vrijdag hersteld worden. C.C haal ik op Loosdrecht op, en dat laat zij haar witte auto staan. Zodat wij samen door rijden naar Naarden om de boot om te varen naar Loosdrecht. Eerst op Loosdrecht nog even zwarteband kopen voor de rugleuning van de zeerailing bij Rob van Vreeken. De tijd verstreek maar geen CC, maar ik heb ook geen telefoon dus ik weet niet waar ze is, maar dit gaat toch wel lang duren. Even rond lopen dan maar. Want Wetterwille heeft twee ingangen en ik kan dan gelijk een slaapplaats voor de nacht reserveren. Ik had al een mailtje gestuurd met; wij zijn Josef en Maria en zoeken een slaapplaats voor de nacht?, wij waren welkom bij Wetterwille. Maar waar ik ook keek geen C.C., inmiddels een uur verder vraag ik bij Vreeken hebben jullie wifi? Want ik mis iemand en mijn telefoon is dood maar wifi doet het. Na een moeilijke inlogcode van de Mevrouw van Vreeken, had ik wifi, en gelijk 32 oproepen gemist via whats app. Ik contact C.C. en ze is niet kwaad, maar woedend, ze staat hier bij Wetterwille en waar ik bleef? Ik sta voor Vreeken, zei ik; maar dat kwam niet door. Ze had haar autosleutels in de auto laten liggen en de deuren waren op slot. Beetje blonde actie, maar ze is niet blond. Toen ik bij haar aankwam stond ze zelfs te stampen op de grond van nijd. En hoe nu verder? Ik vraag aan Rob van Vreeken hulp, deze komt met een wig en een ijzerdraadje, en zet de deur een stukje open met de wig, ijzerdraad er door, de lus om het knopje ijzedraadje naar de zijkant en trekken, en los. Wat een inbrekker, ik vroeg nog of hij echt s'avonds met de hond ging wandelen en niet bij kluste, maar hij zei, nee ik maak echt mooie zeilen, en doe de winkel erbij, niets anders. We vertekken gelijk, en op Naarden eerst tanken en naar Muiden varen.

In Muiden staat de zeesluis open en we varen door tot voorin bij het terras. C.C. Zat met een cigarrette te kort en een echte junk wordt dan zenuwachtig en ze had vandaag al genoeg gerookt van de stress met de sleutels. Dus wou ze een pakje kopen. Ik zei; op het terras verkopen ze Malboro dus ze klimt van de boot. De deuren gaan achter ons dicht en ze moet naar binnen want daar hangt een automaat voor pafkes en om geld te wisselen. Kortom de brug draait en ik ben 'Remy' dus alleen, ik dacht; ik vaar wel de sluis uit en pik C.C. achter de sluis op. Ik loop naar voren om los te gooien, trekt de boot gelijk dwars de sluis in, een grote kerel ziet het gebeuren en ik geef hem de landvast van de voorkant en hij trekt de boot naar de kant. Inmiddels draait de brug dicht en komt de aardige sluismeesterres vragen wat ik nu allemaal aan het doen ben? Ik zei haar; wachten op C.C. die is even naar binnen. Okay, ze ging zo voor ons nogmaals draaien en C.C. sprong op het dek en had van dit alles niets mee gekregen. Dus op naar Loosdrecht over de Vecht. Het is echt de allermooiste rivier van Nederland we varen door dorpjes en gehuchten. Eigelijk zijn wij te laat begonnen maar C.C moest vanmorgen nog werken, dus konden wij niet eerder weg. En de tijd ging weer hard, en het werd spannend want voor 21.00 uur moeten wij door de sluis van Mijnden zijn, anders moet ik met C.C. blijven overnachten op de Vecht. Bij een van de laaste bruggen vraag ik; ga ik Mijnden nog halen? als je doorvaar wel. Dus goed gas erop, en hopen dat wij het halen, er zijn nog twee bruggen te gaan en bij de laatste is het 20.55 uur. Ik laat C.C.het toplicht aan doen, zodat de sluiswachter ons kan zien. Bij de sluis aangekomen brand het dubbel ROOD. Met andere woorden; einde van de dag, geen bediening meer. Ik vaar toch maar even tot aan de brug, om te kijken of de sluiswachter nog andere gedachten heeft, of dat hij de kast opslot doet en naar het huiske naast de sluis gaat. Een vrolijke jonge dame kwam eraan gelopen en ze zei; dat we net iets te laat waren. C.C zei; Het zit vandaag echt tegen, mijn autosleutels in de auto en ga zo maar door. De mevrouw zei; dan gaat dit wekend alles nog goed komen, ik draai jullie nog wel even. Top mokkel. Nadat we naar Wetterwille waren gevaren parkeren wij de boot in een Box ( en nee, niet in een stal met hooi, we hadden wel een ezel bij ons. (dat dan wel) zoals Josef & Maria) C.C. Brengt mij naar huis het is inmiddel half twaalf  s'nachts en ik ben er wel even klaar mee.

De wedstrijd

Zaterdag uitslapen, en de papieren uitdraaien, Ellen komt mij ophalen om naar de boot te gaan, die bij Wetterwille ligt. We varen naar het Witte Huis waar Jeffrey opstapt. Eerst even langs het wedstrijd-secretariaat, me aanmelden, en iedereen een hand geven. Zonder deze vrijwilligers geen wedstrijd, dus het wordt gezien de inzet, om ons van de straat te houden. We hadden bedacht dat we zonder spi gingen varen, omdat er toch genoeg wind staat, en wij ook onderbezet zijn. We varen met de collectief aangeschafte Genua 2. Geen rif dat kan ook niet want deze is niet in orde. Dus vol grootzeil, maar wel doorgelat dat dan wel. Het regent best wel hard en het wordt vervelend, maar we zijn gestart en zien Nick Elsink rechts af gaan, dan gaan wij linksaf zei Jeffrey. Aanvallend varen daar houden wij van, en niet te vergeten  veel risico's daar zijn wij ook van. Want als je op het laatst geen rakje extra durft te maken, dan val je ook niet in de prijzen. Na 2 uur wordt het droger en ik ga maar eens een keer nasi maken en Caramel Koffie, ja ook voor Jef. Ik viel bijna flauw toen Jef zei: die Caramel koffie is best te drinken, want Jef is niet zo makkelijk, dus dat viel mij allersinds mee. We gaan als de brandweer, en we nemen geen kruisrakken, één keer moesten wij van Boei 3 naar Boei 2 en normaal was dat niet bezeilt, maar doordat de wind iets minder krachtig en iets gedraaid was, was het nu wel bijna bezeilt. Een brenger zoals dat heet. Om 23.15 uur besluiten wij, nog eenmaal op en neer van boei 2 naar 9 te gaan, en als mensen roepen dat haal je nooit, jawel, dan wordt het spannend. Het wordt wel krap maar hier maak je de wedstrijd mee. We finisfden ruim op tijd om 23uur en 42 minuten en nog wat seconden zijn we binnen we roepen heel hard nummer 81. En ze moeten lachen op het startschip. Want het staat ook met koeieletters op de boot 81. Ik kijk de papieren na, en Jeffrey en Ellen vouwen de zeilen op. Ook omdat ze nagenoeg droog zijn. Ik ga de papieren inleveren en krijg 3 mooie shirts van de 6 Uurs 2017 mee. We voegen ons achter de bar in bij de famile Elsink en de bemanning van Je Zuster. Ze hebben ook hard gevaren maar op handicap gaan wij ze inhalen. Ik wordt overmoedig en bestel maar gelijk een rondje Bier en  2x Bitterballen.

Aftersail

De uitslag laat nog even op zich wachten, en der hangt geen vel papier waar normaal de uitslagen op staan. Bij dat papier stonden we altijd gespannen en riepen dan alvast een uitslag door, die nog niet opgeschreven was. Best wel spannend. Maar nu een beeldscherm, moderne tijd, maar de spanning is weg, Beeldscherm is nauwelijks te lezen en als er een nieuwe naam verschijnd is dat voor iedereen duidelijk, met stift was dat anders. Maar de boveste drie vakken zijn nog niet ingevuld en wij staan er nog niet op. Nick wel. De nieuwe voorzitter doet zijn praatje en eerst de open boten, daarna zijn de kajuitboten. Eerst nog een aanmoedigingsprijs omdat wij ons nummer heel groot op de boot gezet hebben. Nummer 81 Team Windrose. een paar mooie zeilhandschoenen kreeg ik. En dat kwam mooi uit want we hebben een nieuwe Princess zonder handschoenen. Op de derde plek één van de gebroeders Nauta, dus ik werd echt wel nerveus, zou het dan zijn dat wij deze wedstrijd gaan winnen? Maar helaas en toch ook wel mooi op de 2de plaats Team Windrose. De Benjamin gaat de prijs ophalen en even op de kiek. We nemen ook nog een groepsfoto en worden heel sportief gefeliciteerd door Nick en zijn bemanning. Na nog wat alcoholische versnaperingen gaan wij afscheid nemen, ik slaap op de boot. En Jeffrey brengt de Benjamin naar haar Auto. 

Loosdrecht > Naarden

Zondag ochtend precies op tijd staat Philippe voor de boot, zijn moeder was de auto uit aan het laden, en hij ging haar vertelen hoe ze moest lopen. Eenmaal aan boord was het meteen zonnig want de Princess was er, met haar partner en zoonlief Philippe. Dan is er koffie, beetje duf van de avond/nacht before. grootste verhalen over duikbrillen, snorkelen, duikmaskers gaan ze naar een tropisch eiland, Philippe was er klaar voor om een weekje met Moeders op vakantie te gaan. Maar eerst nog even de boot omvaren terug naar de thuishaven Naarden. Eerst afscheid genoemen van de taxi en we gaan naar de vecht. Over loosdrecht, neem ik het bordje Mijndensesluis aan de verkeerde kant, varen we door honderd meters waterlely's gelukkig gaf de diepte meter aan, we varen -0.20, oftewel 20 centimeter door de blubber. Niet handig snel terug. En nu wel naar de sluis. Philippe werd even op de uitkijk bij de kruizing Kalverstraat gezet, maar verder geen bijzonderheden. Onderweg op de vecht was ik blij dat Marian der telefoon bij zich had, want bruggen bellen zonder verbinding is geen optie. De bruggen gaan vlot open en Philippe gaat ook gewoon sturen en heeft ongeveer 386 vragen en wou alles weten. Marian keek haar ogen uit dat zo mooi stukje Nederland zo dicht bij huis is. Der worden foto's gemaakt van molens onderweg en natuurlijk de ophaalbruggen van Weesp. Waar de brugwachter nog steed op de fiets komt met een dienstoverhemd. Kortom de tijd heeft hier stil gestaan. Alleen de auto's zijn wat moderner, maar verder is alles het zelfde gebleven. Bij de treinbrug moesten wij een wachtende Duitser uitleggen, dat hij had moeten bellen (klingellen), maar Mirian ging dat even doen, dus varen wij naar de brug voor het telefoonnummer, en krijgen te horen dat de brugwachter van Prorail onderweg was. Eenmaal weer bij de wachtplaats, zien wij weinig beweeging en Philippe pakt de verderkijker, en ik leg Marian uit dat ik mazzel heb, want de verrekijker doet het nog, ondanks dat er op staat, vergroot 7 keer. En we waren nu bij 12 keer of zo en hij doet het nog steeds. Ik vroeg aan Philppe kun je het telefoonnummer lezen? Dat doet kon hij wel met de verrekijker. Dus we hebben een echt Hawkeye aan boord. Na de sluis van Muiden gaan we onder de eilanden door, omdat het best wel doorwaait en we willen naar huis. De dag duurde al zo lang. En morgen gaan ze op vakantie, en nemen mee........Marian en Philippe reuze bedankt dat jullie de prijswinnaar van Loosdrecht weer thuis hebben gebracht.

Eenmaal thuis

Nadat ik mezelf beloofd had een verslag te schrijven over de zes uurs, komt er bericht binnen er is een vergissing gemaakt, de eerste en derde prijs winnaars hebben met Genakker gevaren en niet opgegeven. Dit verandert de hele zaak, uiteindelijk is de Winnaar van de 6 UURS van Loosdrecht.... Team Windrose. Dankszij een wakend oog van Nick Elsink