Pampus Regatta 2017

In de aanloop naar het weekend 'dat het moet gaan gebeuren', een bericht van Ellen; ik moet in het weekend van de Pampus werken. Hoe Bizar? Er is genoeg tijd voor een vervangster/er te zoeken, maar het is niet te best weer, en als ik iemand vraag dan moet het wel een kans van slagen hebben. Voor zondag Daniëlle gevraagd, ze is nieuw bij TW, en zou pas in actie komen tijdens de Pinguïn-Cup, maar nood breekt wetten, en ze zat in Grease en daar was het mooi weer. Dus toen ze 'ja' zei, wist ze ook niet dat het hier wat minder weer was.

Ik bleef maar treuzelen, en er zat eigenlijk een 4de crew-member niet in, want het zou zaterdag regenen, en je moet ook vroeg op, want men start om 10.00 uur. Ik heb al meerdere jaren gevraagd om later te starten, maar daar is nog geen gehoor aan gegeven. We moeten namelijk om 08.30 uur gaan varen uiterlijk. Dus om 07.15 uur op, om eerst naar Naarden te rijden, en dan de motor te starten om voorbij Pampus te starten.

Inkomend wijziging

Maar bij de laatste mededelingen stond het bericht 'start verlaat naar 10.30 uur en dichter bij Naarden'. Das nog eens een brenger, zo heet dat, een half uur later en dichter bij Naarden.  Dus we zijn met ons 3 te weten, Lianne, Marian en Robert. We starten net iets te laat, Marian had ruzie met de Flappentap en ze moest wachten tot 09.00 uur om bij de bank naar binnen te gaan. Onderweg drinken we coffee, en maken de boot wedstrijd klaar, het regent nog steeds, zoals de hele weg vanuit Nieuwegein. Maar het werd iets lichter en ik vraag om de klassevlag 1 want die moet in de achterstag en die zit bij de banenkaart en race-doc. in een plastiek-tas in mijn zeiltas. Helaas de tas vergeten, das gewoon heel vervelend, want ik heb natuurlijk wel klassevlag 2 aan boord, want we varen in de SW-2 maar met klassevlag 1. Ik heb nog een extra vlaggetje gegroet France aan boord, en met wat knipwerk, halen we het wit eruit, maak ik van de rode baan twee rondjes en knip het blauw weg, Marian helpt met naald en draad en de Brommer draait op volle toeren, want wij zijn aan de late kant. Tijdens het naaien gaat het mis, Marian kijkt geconcentreerd naar het knutselwerk en wordt zo misselijk als een zwangere vrouw die augurk met slagroom eet. De golven komen van achter en we schommelen er aardig op los. Lianne die tot dan stuurde is ook niet vrij van zeeziekte. De tijd loopt hard en we zien eindelijk het startschip, ze lag verder weg dan dat we dachten, vanwege wier of zo. We hadden de zeilen staan en vlak bij het startschip hoor ik de knal van de oranje vlag eruit. Ik zag gelukkig wel de startlijn en wist dat de eerste Ton boei A in de wind lag. Dan om een spreader en dan naar beneden. We trekken de motor uit en gaan als een speer langs het startschip en zien nog minder dan 1 minuut onze klok loopt synchroon, we tellen en lopen mee naar de startlijn, een klap en we zijn weg, en we doen mee. De meisjes zien het spinakkeren nu nog niet zitten, ten eerste een paar handen te kort en misselijk. Ik besluit om de hele dag dan maar niet te spinakkeren, hoe jammer het ook is. Normaal gesproken bel je dan even de wedstrijdleider van, doe mijn spi eraf want ik ga niet spinakkeren, maar dit kun je niet meer veranderen na de inschrijving, dit in tegenstelling tot Loosdrecht waar je achteraf zegt wel of geen spi gebruikt. Bij de bovenboei aangekomen is er niets te ontcijferen, is dit Boei A? en de volgende de spreader, en ik vraag Floris is dit de spreader, nee voor ons de innerbaan. Sinds vorig jaar is het een puzzeltocht met inner en outerbaan. We finishte mooi in het midden na 3 rondjes. De volgende start ging het al beter we wisten nu de baan, en de tijd. En de Marifoon van Marian doet wonderen. 

2de start

De tweede start ging eigelijk top iedereen startte over Bak, maar door een windshift hadden wij allang door dat pinnend beter was, we moesten bijna over de rubber van de RC heen, maar we starten als eerste en klapten terug toen iedereen over bak aankwam, maar we lagen als eerste van de 13 boten. Bij de boven Boei B, kwamen we aan en de wedstrijdleider melde dat deze wedstrijd opnieuw zou beginnen, want er was windshift. Nu leef ik al een tijdje in de veronderstelling dat de wedstrijdleiding ongelukkig is in keuzes, maar deze is erg ongelukkig, want we liggen immers voorop. Want de wind draaide weer terug waar het vandaan kwam. Dus teleurgesteld, met nog steeds 2 zieken aan boord, zette zij hun beste beentje voort. We maken ons op voor de herstart, en knallen aardig weg. Onderons de Jip, en achter ons een hoop concurrenten. We gaan voorop, komt in een klap de Jip overstag en midscheeps bij ons aan, ik duik omhoog en kan ternauwernood een aanvaring voorkomen, de fok staat bak en wij zijn totaal stuurloos en bewusteloos. De meisjes van de Jip stonden ook van nervositeit met open mond dat het nog net goed ging. Toen we weer een beetje opgang kwamen, was de Lyra over Bakboord, gelukkig had Hans door wat er gaande was, en gaf ons ruimte, om voorlangs te gaan. Komen wij aan de wind bij de Jip, want we lopen harder, maar niet hoger, denk ik 'ze zullen ons er toch wel langs laten', eerst torpederen en nu voor mij gaan varen terwijl een strafrondje of zo op zijn plaatst was geweest. Kregen wij een hoop gegil, wij varen hier, en je moet omhoog, liggen we weer in de wind. Hoe veel kun je hebben, niet veel meer dus. Over de hele zaterdag werden we 7de gelijk aan Ivo met de Jeanne.

Zondag

Daniëlle komt aan boord en we eten eerst een wentelteefje en de meiden zijn opgeknapt. De zeeziekte is over, een paar glazen Vino Blanca doet wonderen. Daniëlle doet haar hoofd buiten het luik, iedereen is al weg, snel brommer starten. De i-pad aan, oh nee 'geen stroom', mijn telefoon dan aan, 'ook dood'. Daan doet jouw telefoon het 'ja hoor', even de banenkaart opzoeken, nergens te vinden zegt ze, kijk even bij de wedstrijddocumenten, staat er niet tussen, das vervelend, heb ik uitgedraaid in de tas, en die ligt op mijn bed thuis met de klassevlag 1. Begint lekker. we varen op full speed naar het startschip, en 'ja hoor' weer later dan laat. We zijn met ons vier, en de meisjes zijn in opper beste stemming. Wij hadden een wereld start, telt dubbel grapte ik nog, we hadden besloten om achter de rest aan te varen, we wisten wel de baan, maar niet de banenkaart en zonder plotter was het ook nog een zoeken. Maar wat denk je? Komen wij als eerste aan bij de F boei, we draaien er omheen maar hebben geen idee waar naar toe, ja de sport J maar waar die ligt, geen idee? Zal wel richting block van Kuffelen zijn, gelukkig worden we ingehaald en wij varen er achteraan. We hadden het volgende plan, bij de sport J gaan we de man over board knop indrukken, dan varen we naar de MN1-GZ2 die weet ik uit mijn hoofd en de GPS ook, en dan naar de MOB dan door naar de finish. Het waait hard, en we besluiten gewoon om niet te spinakkeren, het jankt aardig door de wind, en ik wil graag de meisjes heel houden, en de boot ook. Mochten we uit het roer lopen dan is er een trauma bij. En ik ben blij dat ze meegaan, en wil dit niet voor altijd verpesten. En als we voor de prijzen gingen dan hadden we gisteren ook moeten spinakkeren. In dit geval finishen is belangrijker dan de uitslag. En vergeet niet we weten niet waar we naar toegaan en waar we zijn. Dit omdat het oplaad-stekkertje van de i-pad en mijn telefoon de geest heeft gegeven. Na de Sport J en de MOB gaan we halve wind naar de MN1-GZ2 en komen daar de Spoom tegen, om de Boei en terug aan de wind met een klein knikkie. De wind zet steeds harder door en we meten 26 Kpn wind, gewoon een dikke 6 Bft. Aan boord is het 1 hand voor jezelf en 1 voor de boot. Coffee en zo komen slecht door maar we doen ons best, niet te lang beneden want zeeziekten liggen op de loer. We praten niet over misselijk, zeeziekten en rare maag en zo, want wij zijn druk met het terug koppen van de golven in het Markemeer. Gelukkig laat de zon zich zien en is de regen van zaterdag snel vergeten. We finishten achterin het veld maar hebben wel reglementair uitgezeild, en dat zonder banenkaart en plotter en telefoon. Hoe knap is dat? 

Na de finish gaan we naar Naarden,  we willen naar huis. Een heerlijk douche en een Hamburger met Galapenjos wachten thuis op mij, en weer in de lucht zijn is ook prettig. Gewoon surfen en kijken wie wat gedaan heeft en waarom. Maar eerlijk, ik heb totaal geen tijd gehad om dan ook maar aan internet te denken, dit omdat we op weg waren naar een groot avontuur met de meiden van TW81 tijdens de Pampus Regatta 2017.

Met dank aan Lianne, Marian en Daniëlle, voor hun doorzettingsvermogen, want twee dagen wedstrijdzeilen met dikke woei, is niet voor poes.
 

 Er is ook nog een filmpje, van dit alles, en dat zegt meer dan duizend woorden.

https://www.youtube.com/watch?v=gI4qFyxBy88&t=93s