Engeland werd België (deel 3 van 3)

In Blankenberge gingen we op de maandag naar de markt met Els van de Iris, nog geen drie kraampjes verder waren de dames de heren kwijt. Na lang zoeken en turen, geven we het maar op, die zijn onvindbaar, dan maar een eigen plan we gaan naar de boulevard. Gijs wist de weg, want hij had hier ooit eens een appartement, en onderweg vroeg ik de heren om uit te kijken naar een Teddybeer voor onze Diana.

David had er één gevonden, ter grote van een klein kind, nu kampten we al met ruimtegebrek want de heren hadden duidelijk meer bagage dan was toegestaan om te vliegen, zonder bijbetaling. Maar zo’n grote teddybeer was niet echt een aanvulling. Van winkel naar winkel werd er geslenterd en eindelijk was daar een winkel waar ze teddy's en andere beesten verkochten. Je kon ook kleren kopen voor de teddy, en als je kleren kunt kopen kun je ze ook laten borduren, gelijk maar een mooie trui uitgezocht.

Op de boulevard werden we gebeld door de dames, waar we nu zaten en dat zij aan boord zaten. Eenmaal terug moesten we zo langzamerhand weer richting boulevard. Dit omdat de mevrouw van het naaiatelier de trui voor de teddybeer klaar had, en we niet konden wachtten om Diana haar eigen teddy te geven. Eenmaal in de winkelstraat aangekomen, werd Diana afgeleid door Gijsje en in allerlei zaken ingesleurd zodat ik de beer op kon halen en inspecteren of de madame alles naar wens erop had gezet. Een maal buiten gekomen was de afleiding manoeuvre van Gijs zo goed dat we Gijs en Diana kwijt waren. Een telefoontje later hoorden we "met Gijs waar ben je?". Gelukkig liepen we vlak achter hun, bij elkaar komend heb ik Diana haar tedddybeer overhandigt en kreeg gelijk een dikke klapzoen terug en ook voor Gijs en David. Diana was ontroerd, we zagen dat dit niet zomaar een lullige Teddy was, maar één symbool van vriendschap en begrip (Take Care). Verder werd de Take care en Relax uitgebreid met de termen, Be Nothing, Do Nothing en Relax, and take it easy.

's Nachts gaat het mis

In Blankenberge was het mooi weer de zon was er af en toe en het was droog, maar tijdens het slapen hoorde we de wind gieren door de haven. Dat belooft weinig goeds, moeten we nog een nacht blijven liggen, en ik had die avond er voor nog even vijf liter brandstof gehaald in  Brugge zo'n 23 km verder op, omdat er geen benzinepomp in Blankenberge was. Dus zo’n mini fietsje geleend, waar ze in het circus capriolen mee uit halen ik moest wel een heel rot stuk fietsen om er voor te zorgen dat we niet zonder brandstof komen te zitten. Nu moesten we nog een dag blijven, waar niemand eigenlijk mee zat, de buren stelden voor om naar Brugge te gaan met de bus, en ik zei gelijk “ daar kom ik net vandaan op jullie minifiets” . Maar goed er werd gelapt, en de bus genomen naar Brugge.

Eenmaal in Brugge kwamen we er al snel achter dat Jos geen shopper was, en dat de dames shop till you drop mentaliteit hadden. Maar het weer was mooi de zon scheen en er waren terrassen, dus team Windrose en de Iris zaten er, en omdat de vijf nog niet in de klok zat werd er nog geen alcohol gedronken. Totdat Gijs opmerkte  “vijf over twee is ook met de vijf dus Bier a.u.b.”. De serveerster ging gelijk uit het vat halen wat erin zat en eerlijk zo'n Belgisch Biertje smaakt. Na de terrassen werd er een bierbrouwerij aangedaan, en daar moest natuurlijk ook bier gedronken worden. Even nog een paar Fransen op de kiek gezet, althans dat dachten zij, ik had alleen het plafond gefotografeerd, maar dat zien die Fransozen thuis wel. s’avonds maar weer uit eten nu met de Iris, in een aardig restaurant.

Terug naar huis.

Woensdag, gaan we naar Engeland of naar Scheveningen, de wind stond uit het westen en Engeland lag 8 uur varen van ons vandaan, maar eenmaal daar moet je ook terug en terug neemt 24 uur in beslag om naar Scheveningen toe te gaan. Waarop de Iris werd gevraagd wat zou je doen, Jos met zijn Cribfiles en Navtex zei dat de wind om naar Engeland te gaan niet gunstig was. Hij zelf ging door naar Dover, en Team Windrose terug naar Scheveningen.   Woensdag eindelijk vroeg op 6.30 uur en de team Windrose zit weer eens aan het ontbijt en David bakt zijn eieren en ik raak immum voor de gebakken spek s'morgens. Gelukkig is er ook altijd koffie en daar knap je van op. De boot wordt lichter en de alcoholische versnaperingen gaan als warme broodjes over de toonbank, vijf flessen champagne en David zijn Maes bier is tanende.

We varen Blankenberge uit nadat we als afscheid, nog even een lege fles champagne op de Iris hadden gezet. De nieuwe grote Genua 1 staat erop om druk te zetten want 14 uur varen naar Scheveningen is geen kattenpis, en er moest tempo gemaakt worden om de stroom mee te houden en om er geen nachtwerk van te maken.

Nederlandse marechaussee

Ter hoogte van Zeeland bij de steenbanken krijgen we bezoek, van de Nederlandse marechaussee,  twee grote mannen komen aan boord. Zij vragen naar de papieren, en of er sigaretten zijn, natuurlijk zijn die er en wel uit Swiss (mijn zwager gaat daar naar verhuizen) uit England (komt mijn zwager vaak) uit België (woont mijn zwager) en uit Nederland van Gijs en Diana.
Genoeg om een kleine sigarenhandel te beginnen. De beambten waren daar niet zo van onder de indruk, en besloten het even rustig aan te doen om onze handel te testen. Gijs vroeg nog een drankje, en als laatste een trekdropje met de klep open met de vette geur dampend. Diana die achter Gijs stond kon het bijna niet droog houden en moest de sluitspier goed toeknijpen. Als laatste dacht ik, wij zijn de sigaar, en strekte mijn armen maar om deze in de boeien te  latenslaan, waar Diana een foto van maakte.

Gelukkig was alles goed bevonden en gingen de mannen weer van boord, door de dikke rubberboot tegen de Windrose op te varen, konden zij overstappen, de stuurman gaf wat gas en de Windrose werd opgeduwd tot Tien knopen. Wat gelijk een snelheidsrecord was, maar of die telt dat weet ik niet...

Verder onderweg ging het harder waaien en moest de Genua 1 eraf om plaats te maken voor Jib 2, maar de snelheid zat erin en we kwamengemiddeld op 8 knopen. Bij Scheveningen waren we op tijd, en ik vroeg: is het wat om door te steken naar IJmuiden? “Zeker vier uur erbij, maar we hebben nog steeds stroom mee dus het is te doen”zei Bert. Team Windrose besloot om door te gaan. De bemanning kon worden opgehaald en Diana en Bert brachten de boot over het Noordzeekanaal. Met Diana's ervaring moet dat lukken. Nadat mijn zuster David en Gijs opgehaald hadden, starten wij de motor om te gaan tanken en naar Muiden te varen.

Richting Muiden

Diana had nog weinig ervaring in het afmeren van de boot, en ik vroeg haar, “zou je als eerste de boot uit de Box willen varen?” dat ging ze mooi niet doen zei ze, no way. Aiia daar moet iets opgedrongen worden, ik de boot losgemaakt en gevraagd om de motor in zijn achteruit te zetten, stampvoetend riep ze” nee echt, al ga je op je kop staan!” Ik vroeg haar nogmaals zet hem in zijn achteruit, de boot is los dus we varen anders de kade op, nog eenmaal weigerde ze, en ik riep nog eenmaal nu “even in zijn achteruit” En ja hoor daar ging zij, langzaam achteruitlopend de box uit, nu tegen sturen Diana, en dan in zijn vooruit, en sturen wat voor kant je uit wil. “Ik kan het” zei ze, je flikt me gewoon erbij, dit doe je niet meer zei Diana, nee natuurlijk niet ik zal het nooit meer doen.

De haven door sturen ging goed, nu even afmeren bij de pomp, ruime bocht, langs de kant ik spring en jij remt in zijn achter uit.
Ook dat ging gesmeerd, zie je wel dat het een kwestie van durven is en rustig manuvreren. Zo, was dit alles, nee, nu het grote werk de Zeesluis in en leg hem maar aan de kant, achter dat beroepsvaartuig. Ook dat is een eitje zei ze, ik was trots op haar, de Windrose had  een stuurvrouw die haar door Zeesluizen heen jaagde en durfde aan te leggen.

Op het noordzee kanaal werd het zowaar nog beter weer, en we werden ingelopen door een marine schip. Diana in een heel klein topje voelde zich erg oncomfortabel in dit kleine kledingstuk, maar ik had gezegd “maak je niet druk je vaart midden op het kanaal en niemand ziet je van dichtbij” totdat het marine schip dichterbij kwam en er tachtig man aan dek stonden, ik nog zeggen “als eigenaar stuurvrouw moet je zwaaien” en op de boot werd dat met gejoel ontvangen en terugzwaaiend kwam het marine schip voorbij “ het leken wel honderd man!” zei Diana, dat klopt er liepen mannen snel naar achteren om nog een keer te kunnen zwaaien. 

Eenmaal in Muiden te zijn aangekomen, komen we Adriaan van Vollenhoven tegen in de acht met stuurman roeiboot.
Je mag altijd bij de Koninklijke komen liggen, omdat je een bestuursvlag hebt, we bedanken Adriaan. En gaan aan de overkant liggen, om Muiden te ontdekken en te gaan kijken bij ome Ko.

Dag erna naar Naarden waar een havenfeest is vanwege het 25 jarig Jubileum, Atie en Montana komen aan boord. En we gaan Micro Magic zeilen, van de BBQ kunnen we niet genieten omdat de wachttijd daarvoor te lang is. Hiermee was een einde gekomen van tien dagen zeezeilen, en ik had bij me:

Mijn allerbeste vriendin Diana, My best Brother in law David and Gijs with the Yellow Trousers, en voor een dagje Karen.