Engeland werd België (deel 1 van 3)
Na velen jaren met de Windrose gevaren te hebben, werd het weer eens tijd de grenzen van de Windrose en haar bemanning te verleggen. Bij de R&ZV Naarden wordt er al jaren georganiseerde reizen naar Engeland gevaren samen met ervaren zeezeilers. Dit leek mij wel wat!
Eerst maar eens naar een vergadering van de zeezeil commissie over de Engeland tocht. Daar werd een tochtplanning besproken tips en aanbevelingen gedaan, om op eigen kiel naar Engeland te kunnen varen. Wachtschema's, 26 uur op zee, weersvoorspellingen, drempels die alleen met hoog water genomen kunnen worden, hoog-, laag water, stroom etc. etc.
Wat heeft de Windrose eigenlijk nodig?
Een hoop lef, goede bemanningsleden, kaarten en stroomatlassen. Laten we eerst eens op zoek gaan na de juiste personen voor de bemanningslijst ”Wie gaat ermee en wie is er zeker tien dagen vrij”. Als alle eerste werd er aan Gijs gedacht, deze ervaren zeezeiler is niet alleen ervaren op zee maar is sociaal, heeft humor, bezit charisma, houdt van trekdrop, nieuwe uitdagingen en mensen. Nu op zoek naar bemanningslid nummer 2. Een zeiler die kon zeilen maar voor de rest niet ervaren hoefde te zijn, nu heb ik een zwager (engelsman) is getrouwd met mijn zus en wonen in België. Hem gevraagd en mijn zuster antwoordde: “He be there”
Het moeilijkste geval
Bemanningslid nummer 4: man of vrouw. Eigenlijk kwam er maar één naam naar voren dat was Diana, niet dat ze veel ervaring had als zeezeiler, maar hield van avontuur, is scherp en houdt van mijn humor. Tevens ben ik van mening dat er in een goed team een vrouw moet zijn. Dit om het boeren en het overboord plassen tegen te gaan. Dus de bemanning is rond, niet te geloven. De Windrose is in principe klaar !!! Nu de bijzaken zoals kaarten, stroomatlassen, veiligheidsuitrusting en alle andere zaken, zoals vuurpijlen reddingsvesten, life lijnen etc. etc. Gelukkig werkt Gijs in een watersport zaak, dus alles kon worden aangeschaft en aangevuld.
Nog vijf weken te gaan.
En alles is nog steeds niet helemaal zeker, van mijn zwager hoor ik weinig, Diana is hardwerkende, Gijs werkt in zijn nieuwe zaak…van hun heb ik weinig vernomen. En ik heb vrij gevraagd maar denk echt “dat wordt tien dagen de boot in de was zetten “
Vier weken voor het vertrek.
Even bij Gijs zijn werk langs, zegt Gijs “hey Bert hoe zit het met ons Engeland avontuur ?“ Agenda erbij, vraagt Gijs “wanneer vertrekken we?!” Ik zeg vrijdag naar IJmuiden zaterdag naar Scheveningen, zegt Gijs “daar kan ik niet bij zijn?!” IJmuiden- Scheveningen wordt nu lastig, “welnee !!” roept collega van Gijs, Karen dan ga ik Zaterdag mee..! onze reddende engel!
Zo dat was mooi opgelost!
Nu eens vriendin Diana bellen, hoe hardwerkend is ze nog? Diana doet zeer onzeker, dus ik Diana uitgelegd rustige zee, zonnebaden korte broek, zitten, wijntje, hapje eten. ”Oooh als dat zo is dan ben ik er”. Zuster nog maar eens gebeld en gevraagd naar David, zusje zei nog steeds He be there, no worry !!!
Eindelijk donderdagavond vriendin Diana opgehaald in Den Bosch, en richting Naarden, het is inmiddels 2 uur s’nachts, we richten de boot in, zetten de laatste puntjes op de ”i” en vallen daarna als een blok in slaap…….
Vrijdagmorgen 25-5-07.
De wekker gaat al vroeg…nu wachten op David “the brother in law”. Zusje maakt nog een grapje door even tegen half elf te bellen dat ze nog in de file staat ter hoogte van Breda, we zijn daarom ook stom verbaasd dat ze nog geen minuut later voor de boot staat.