WAC 2008 - Vijftiende wedstrijd met zomerkolder

Een prachtige avond, 28 graden met een oosten wind, matig 12 knopen, een ideale avond voor wedstrijdzeilen. Diana opgehaald van het station, in korte broek, dat is vrij uniek. Peter en Wim zitten al in het restaurant. Rob van de Akker en Michiel van der Steld schuiven er ook bij aan, kortom het wordt nog eens wat daar boven.

De Jongens van Triton eten buiten, en wij aan de stam tafel. De sfeer en het eten is goed, maar het tapbier was uitverkocht, en daarom aan een flesje Palm Bier, smaakte niet verkeerd eigenlijk, best goed. Na het eten vertrokken we richting boot, polo's aan, en varen naar de startlijn, even proef draaien, alles loopt lekker, ouderwets is dat de klok en de banenkaart weer terug zijn. Alles loopt gesmeerd, we starten aan de Stuurboord zijde, over Bakboord, en jagen de Triton nog een keer omhoog, anders zou het voor hen een indring start worden, zij draaien een rondje en wij knallen weg, de klok wordt goed door geroepen, en om precies 19.30 uur gaan we op snelheid door de start.

Onderweg nog wat discussies, van slagen en tacken, maar we varen vooraan, en moeten lijdzaam erop toe zien dat de Roxanne langzaam weg loopt. Niet op letten! We zeilen onze eigen race, We moeten veel tacken voor wiervelden die we tegenkomen op onze rakken, wat veroorzaakt wordt door het mooie weer, wat ieder jaar erger wordt. We gaan lekker op de SPI, maar varen helaas door het wier heen, Wim ziet een groot oerwoud aan het roer hangen. En we komen niet meer boven de 4 knopen snelheid, "dat gaat niet goed" zegt Wim, gelukkig varen andere boten ook door het wier, en verliezen daardoor ook snelheid. Ik opper nog om gewoon iedere wedstrijdboot Wier uit te rijken, en dat verplicht mee te nemen, en na de finish in te leveren, zodat iedereen met de zelfde hoeveelheid wier rondvaart. Dit wordt met hoongelach weggewuifd. Jammer ik vond het zelf wel een briljant idee.

Op naar de Finish begon het Team zich toch te misdragen, en werd het een kolderieke vertoning, met veel gelach, en hard zeilen. Waarschijnlijk hadden we een zonnesteek opgelopen. Aangekomen in de box, moest de Genua 1 op de steiger opgevouwen worden, de twee oude rotten in dit vak, zouden dat wel op zeer vakkundige manier doen, dit omdat ik klachten had over het in vouwen, met de leuvres naar voren. Na het in vouwen hoefde het zeil echt niet gestreken te worden, hoewel Peter zijn uiterste best deed om het zeil zo mooi mogelijk in de plooi te leggen, zijn hele goddelijke lichaam gooide hij in de strijd. Eenmaal bijgekomen van de invouw klus zijn we weer eens aan de Champagne gegaan, en daarna snel naar het Clubhuis. Waar we weer eens ouderwets te laat waren voor de uitslag, maar ook deze avond was het weer Team Windrose 1e ste, bah gadverrr...!!!! hebben wij dat........................