WAC 2008 - Achttiende wedstrijd, met drama en teleurstelling

De afzeggingen vlogen me om de oren, die kon niet, die trok het niet, en de ander was op vakantie, of zijn baas was op vakantie, dus ook een reden om niet te kunnen. Bleef er weinig over dan de nieuwelingen mee te nemen, en in het diepe te gooien.

Bianca van haar werk opgehaald, even druk doen met de ober boven, lekker hapje besteld, en de jongens van de Triton, aan Bianca voorgesteld. Het startschip bevoorraad, en nog even Mark uitgelegd dat het ons spijt dat we Diana niet bij ons hebben. Maar nu is Bianca er, en die kon ook zijn oren van zijn hoofd eten. Op weg naar de boot vroeg Bianca nog waar is de rest, mmmM rest, alleen Gertjan nog ophalen en dan zijn we compleet.

Gert-jan stapte zeilend van de Arcade bij ons aan boord, we overleggen nog even en nemen hert besluit, de allergrootste Genua erop, en gaan met die Bavaria. Bij de startlijn nog even kijken Baan 11, mooi even een heen en weertje varen, en we klokken en klap erover, vrij en voorop, dus Joepie de poepie, het wordt knallen. Spi erop en gaan met die boot, Bianca zeilt op de klap, en dat heet oortje, want zodra de schouders in vallen van de Spi, dan lijkt het net of de spi met zijn oor flappert, en dan moet er getrokken worden, net zo lang tot dat het oor weer naar buiten flappert. Bianca heeft nu eindelijk haar ogen wijd open, omdat ze moet turen naar het oortje van de Spi. Gertjan stuurd als een jonge hond, en ik spring wat op het voordek heen en weer.

Bij de B Ton aangekomen wordt het nog een loefpartij en worden we bijna de baan uitgedrukt, gelukkig moesten we lager varen om de boei te halen en de rest ook. Eenmaal op de boei krijgen we het idee, waarom sla iedereen toch rechts af, terijl we rechtdoor moeten, nog eenamaalkijken op de kaart, super vervelend maar we zitten fout en hebben de verkeerde ton gerond, hoog aan de wind zeilen, nemen we Bianca onderhanden om wat overstag en andere zaken door te nemen. Gertjan verteklde, uitleggend, me dit en me dat, en me zus en me zo, en een eens een klap, voeren we tegen een rode ton aan, en niet zo kleintje, maar echt een hoop ijzer, van dik een meter hoog.

Deze wedstrijd moeten we snel vergeten, en we zijn nog wel naar het clubhuis gegaan voor de uitslag, als laatste Triton, en één na laatste TW, allebei nul punten......En allebei haden we er zoveel van voorgesteld.