WAC 2013 - Vijfde Wedstrijd met wijze les....

Eva meldde zich voor deze wedstrijd ziek, dus vanavond gaan we de strijd aan met zijn vieren. Het team bestaat zodoende uit Machteld, Michiel,Wim en Bert. Voor Machteld en Michiel is het diner al begonnen, als er bij Bert een sms binnenkomt met de tekst: “Wat wil je eten?" Het antwoord luidt: “Doe mij maar saté zonder banaan met bruine frieten".

Ach die bananenboom zal toch onderhand ook wel eens leeg raken? Machteld sms’t terug dat het goed komt.  Bij binnenkomst in het restaurant wordt zoals meestal het geval is gelijk aan Bert gevraagd of het een korte of een lange baanwedstrijd wordt vanavond. Staat er veel wind? De verwachting is dat de wind eruit gaat maar hoe lang gaat dat duren, hoe laat zal de wind gaan liggen…..en als het dan windstil is, zal de wedstrijd dan wel voor 22.00u finishen? Elke keer weer een dilemma of je wel de goede beslissing zal nemen….. Bert laat de beslissing vallen, het gaat Baan 11 worden. Het is de verantwoording van Bert om een mooie baan mee te geven die bezeild is, en de schepen voor donker weer in de haven of ‘thuis’ zijn. Aan de bemanning van het ‘Startschip’ die met 4 man op komt draven wordt door Bert de juiste instructie gegeven: "Toeter op tijd" en ga desnoods ‘aan de ton’ liggen….. Daarna wordt nog de instructie herhaald en uitgebreid met de woorden dat de baan zo nodig ‘ingekort’ mag worden en dat er op tijd ‘gebeld’ moet worden als dat nodig is!” We zetten koers naar de boot, ‘Hup’ varen met die hap. Michiel was alvast aan de slag gegaan, en de wedstrijdbenodigdheden kwamen aan dek. Zwarte camera, zilveren camera, klokje goed instellen…..de broekjes aan…..er staat veel wind als we naar buiten varen. Machteld had twee treetjes Cola meegenomen, en hi ha hola, kindercola, en gewone cola,  dan hoeft ze niet meer die vieze cassis, te drinken. Ik leg ze snel in de koelie.

De wedstrijd

We varen richting startgebied en Michiel hijst de zeilen. Er is geen twijfel mogelijk, dit is  duidelijk de Genua 1. We varen voor de start wat rond en kijken waar de wind nu precies staat. We starten ver van de startboot en van de concurrentie, die duidelijk dichtbij het startschip ging starten. Dankzij Wim een prachtige start, hij gaat het steeds beter doen, die dekselse Wim! In gevecht met Rob van den Akker lopen we een keer uit het roer. Na de eerste ton gaat de Spi erop en "janken". Er liggen nu drie boten op kop, de ‘Geusje’, de ‘Kylian’ en Team Windrose. We gijpen een keer en Machteld is in topvorm in haar rol op het voordek. Na diverse rakken, kwam er nog een rak met ruime wind, we maken de Spi weer klaar en liggen nog steeds derde. Het rak is te hoog aan de wind, en de Spi kan er niet op. Vanaf 80 graden aan de wind, kunnen we reachen. Dit is gekkenwerk. Op het laatste rak roept Bert dat het grootzeil bovenin beroerd staat. Bert krijgt er een beetje de pest in, dat het grootzeil van Qwantum Sails nu al uitgezeild zou zijn na één jaartje zeilen. Bert hoort iemand zeggen: “Ja, hij moet ook in het voorste gaatje!' Heel stoïcijns denkt Bert: “Ja, natuurlijk, dat is logisch hè? We finishen als derde.

Aftersail

Alle ‘gaatjes’ nog eens aan toe, wat een ‘verwarring’, ofwel waar het hoofd ‘vol’ van is;
Machteld brengt ons naar huis terwijl Michiel begint te zingen: “Take me Home”, van John Denver. We varen hoog aan de wind en we tacken, en gaan vlak langs het eiland door de ondiepten naar de haven ingang, de motor wordt gestart en de zeilen gaan naar beneden……..en ik in mijn gedachten nog steeds bezig met dat voorste gaatje....mmmm. Het grootzeil komt naar beneden, de val wordt eraf gehaald en ik hoor Michiel nogmaals zeggen dat de val in het voorste gaatje moet. Nu vallen alle kwartjes pas echt…….. Het ging over het Grootzeil wat zo beroerd stond en waarvan Machteld de val door het achterste oog had gestoken……. Duidelijk een zieke geest van mij, dat ik bij het voorste gaatje aan iets heel anders dacht dan een ‘val’ aanslaan. We lachen er samen om en drinken natuurlijk ‘as ever’ een fles Champagne uit fonkelnieuwe glazen. We drinken ook op Machteld ‘haar’ voorste gaatje en dat het in het verslag moet komen.  Nou Machteld, bij deze! Onderweg naar het clubhuis nemen we afscheid van Machteld en horen dat TW derde is geworden. En we kwamen 11 seconden te kort om tweede te worden. Wie weet als de val in het juiste gat had gezeten waren we over 1 uur zeilen wel 11 seconde sneller geweest. Ja, zo kennen we er nog wel een paar……áls mijn tante wieltjes had gehad, had ze kunnen rijden en als hádden komt is hébben te laat! Toch draait het telkens weer om het juiste gaatje…….wat je ook doet!