WAC 2014 - Vijfde Wedstrijd met weinig tekst........

Soms heb je meer teamleden, dan je er in een wedstrijd kan gebruiken, vandaar dat Team Windrose werkt met een dienst-schema, als je daar niet opstaat ben je die week vrij en/of ben je reserve. Op deze manier rouleren de teamleden en er wordt niemand teleurgesteld.

Volgens het schema zaten er vanavond twee op de reservebank, zodat het Team deze keer werd gevormd door three men and (a) lady Machteld. Totaal een kwartet. We eten boven in het Havenrestaurant…..'How charming'……..I forgot my wallet again…..my memory is terribly short! Gelukkig dat van Michiel niet, he was so kind om mijn diner betalen. Best wel heel erg vervelend om geen geld en pasjes op zak te hebben, zonder Michiel had ik toch honger moeten lijden of de restjes van anderen moeten opeten alsof ik een echte Roteb-terrier zou zijn(search google)….. Het Roteb-diner liet zich goed smaken, we zaten aan de grote stamtafel en deden ons tegoed aan saté en hamburgers, zelfs Wim vond het goed te doen. Na het diner, liepen we het haventerrein over, op weg naar het wedstrijdschip TW, dat Michiel en ik al eerder hadden getuigd. Nadat wij ons omgekleed hadden startten we de motor, voeren de Box uit, op weg naar het startveld. Buiten de haven bleek er op het Gooimeer genoeg wind te zijn om de Genua 2 erop te zetten en geen rif te hebben in het Grootzeil. Het werd een lange baan, nummer 16.

De wedstrijd

Wim zette alles op alles voor een goede start, de klokken waren gesynchroniseerd en die liepen, we telden hardop de laatste seconden voor de start mee. We moesten goed weg komen, om niet achter de feiten aan te varen. We maakten de Spi alvast klaar voor de handeling in het tweede rak. Het bleek wat voorbarig te zijn, het was bijna niet op Spi te doen. Wim stuurde de boot iets hoger in het rak, zodat we iets meer ruimte hadden om de Spi te zetten. Michiel zijn puppie power(Danoontjes?) moest er aan te past komen om de Spi in top te krijgen en Machteld stond innig met de Genua in de armen. Bij de volgende Boei ging de Spi er weer af, voor het eerst haalde Machteld de Spi naar binnen. Het kruisrak zat vol lifters en headers. De ‚Kyan' was vertrokken, we konden haar niet volgen. Na het ronden van de boei ging de Spi er weer op. Wat schertste onze verbazing? Daar was de ‚Kyan’ ineens weer. De ‚Kyan' had tegen een andere boot aangezeten, en moest twee straf rondjes draaien. Gelukkig niet tegen onze zwarte Parel…….het was een hele geruststelling dat ook andere boten weleens tegen elkaar varen. Na vijf keer de Spi erop en eraf, waren we er klaar mee. Machteld en Michiel twee keer invouwen en ik ook een keer dus we hadden hard genoeg gewerkt.

Aftersail

We waren gefinisht en vroegen Machteld ons naar huis te brengen. Op dat moment pakten donkere wolken zich samen boven TW. Het werd tijd voor de fotomomenten, voordat die in het water vielen. Nadat ik zelf de nodige foto’s had genomen, nam Wim de camera over en terwijl ik onder dwang werd gehouden met het volle gewicht van Michiel, werden er nog wat actiebeelden geschoten. Eenmaal in de haven gleden we zo de Box in, Machteld stuurde prachtig tussen de palen door…….maar opeens werd het tijd voor de REM. Ze deed niet zo veel, in ieder geval niet genoeg…...zette de boot niet in zijn achteruit. Wim sprong snel van boord en door zijn krachtige afduwen, haalde hij de spanning van de landvasten af en schoot de boot weer van de steiger af……daar stond Wim, alleen zonder boot op de steiger…….een waardevol Kodak moment, alleen zo jammer dat de camera al was weggelegd. Na het bijbehorende Champagne-ritueel gingen we naar het clubhuis, waar de uitslag reeds was voorgelezen. Voor TW een 5de plaats, een terechte uitslag naar de arbeid die wij geleverd hadden.