De eerste WAC van 2015 op 15 April
Op een oefenavond tijdens de inschrijfavond van de WAC, mochten we een nieuwe geïnteresseerde in ons team, ‘Marlon’ genaamd verwelkomen. Marlon is net de 20 lentes gepasseerd en is de ‘Benjamin' aan boord, welteverstaan, niet in de hoogte maar in de jaren. Vandaag gaat het eindelijk gebeuren, de eerste avondwedstrijd na een lange, lange winter. Na veel arbeidsuren en gekluserdeklus is de TeamWindrose er weer helemaal klaar voor en gelukkig het team zelf ook. De laatste hand werd deze middag nog gelegd aan de diepte meter en repeater van Garmin, om 18.00 uur was de boot klaar. Alle troep en werktuigen die overbodig zijn om te kunnen varen gingen van boord. Boormachine stofzuiger en gereedschap werden in een havenbagagekarretje gedaan en naar de auto gebracht.
Op zoek naar een welverdiende maaltijd bleek er op de haven geen tent open te zijn waar we fatsoenlijk te eten konden kopen. Dit mag best een schande genoemd worden! Ik vaar al 14 jaar de WAC en er was altijd wel een Horeca gelegenheid open om te ‘fastfooddineren'. Wim Kos en Anneke konden op de omzet van de woensdagavond hun bestaan bekostigen maar met deze Horecavoorziening wordt het nooit wat, en ik vrees met grote vrezen, dat het voortaan wel altijd wel zo blijven. Helaas (een broodje) Pindakaas in plaats van Saté’tje Pindasaus……..
Team Windrose is echter flexibel, Michiel had uit zijn dashboard gegeten en was al aanwezig, Machteld at snel thuis en Eva en Marlon aten een salade in de auto. Kortom, alleen voor mij crisis, maar ik ‘sla' me er wel doorheen zonder salade. Ik neem me voor om zodra ik wat meer tijd heb vóór de wedstrijd bij het NH-Hotel te gaan eten. Of in Naarden bij Eden of zo. Bij de terugkomst van mijn zoektocht naar eten waren de dames al aanwezig en er werd al druk opgetuigd. De wind was voldoende, eigenlijk net iets teveel, maar omdat we met genoeg waren, toch maar de Genua 1 opgezet. Dit ook omdat de wind minder zou worden. De Baan 15 of 16 Noord-West. 14 knopen.
De wedstrijd
Machteld trekt de boot uit de box, we zetten de zeilen voordat we de haven uit varen. In de haven is er bijna geen wind, maar eenmaal buiten staat er genoeg wind. Onderweg worden de taken verdeeld, de indeling was als volgt: Eva voordek, Machteld zou gaan sturen, Marlon en Michiel in de kuip. Marlon zou deze avond gaan kijken waar alle lijnen naar toe gaan en waar ze voor dienen. Eva gaat haar debuut maken alleen op het voordek. En Machteld zoals gewoonlijk vliegende keep. We lopen langs het startschip en er staat baan 16. De klok wordt gesynchroniseerd maar vreemd genoeg op een andere tijd. Het tien minuten sein staat op 19.25 uur. Nog niet helemaal gewend aan de nieuwe starttijd, neem ik het roer over en varen we een paar keer heen en weer. We zien dat de andere startgroep, bij het startschip starten, en ik geef aan dat ik dat ook graag wil. De eerste groep was inmiddels gestart, en de tijd gaat niet snel, dit omdat het klokje even stil stond. Eva gaf het klokje een set up en we dan hebben we opeens nog maar twee minuten en zijn nog ver verwijderd van het startschip. We gaan in een heel hoog tempo naar de startlijn, het is druk bij het startschip, we varen midden door alles heen, terwijl links van ons boten op elkaar klappen, de Spoom en de Lyra. Een doffe klap, wij kijken daar nauwelijks van op. Omdat je met dit soort aanvaringen je eigen wedstrijd verkloot. Dus nemen we er haast geen notie van. Na een paar minuten vroeg Marlon droog; is dat normaal dat er contact met elkaar is? Voor ons wel, wij zijn inmiddels al diverse keren geraakt voor en na de start. Maar omdat wij niet geschrokken reageerden tijdens de klap, had Marlon het idee of dit dagelijks voorkwam.
We lopen mooi en zijn onderweg naar de 60 ton, met wc Borstel, daar vandaan zit de Fram voor ons en zij lopen iets uit naar de C ton, ik vraag hadden we 15 of baan 16. Das een goeie zei Eva, volgens mij 15, wij vragen even na aan Leo die naast ons vaart. Baan 15, zeggen zij heel sportief….... bij de C ton gaan alle zeilen aan en de meiden in het gangboard, want we gaan tot aan de wind omhoog. Het gewicht hebben we nu extra nodig om de boot niet uit het roer te laten lopen. Eva gaat de Spi aanslaan, om bij de A ton zo snel mogelijk de oude gekleurde Spi te zetten. Als elke seconde telt, zou St. Peter zeggen……...
Onderweg naar de C, vraag ik nog zit het kleine witte touwtje goed, ik weet het zeker zegt Eva (van het voordek). Ik hoop het, want we gaan de Spi zo laat mogelijk eraf halen. Bij deze kleine rakjes, is het devies; zo lang mogelijk laten staan! Bij de ton krijgt Eva de Spi niet gereleasted en zodoende komt de Spi hoog in de lucht te hangen en kunnen we niet draaien om het volgende rak in te gaan. Michiel en Machteld sleuren de Spi in de kuip, en ik zag zelfs Michiel een stukje opgetild worden door de Spi. Als een Kite-surfer hing hij eronder. Na het te bezeilen rak naar de A, zetten we weer de Spi. De camera werd aangezet, dus alles is nu vastgelegd om het later nogmaals te kunnen zien. We gaan hard en er heerst rust aan boord. Eva en Machteld zitten op het voordek, Michiel aan de lij lier en Marlon aan de loef-lier, ik zie op de klok 7 knts voorbij komen wat zeker niet slecht te noemen is. We wachten weer tot het laatste moment en de Genua wordt door onze Super-Power omhoog gekrikt, Marlon doet de laatste slagen op de lier, Eva releast de Spi en samen met Machteld wordt het voordek ontruimd van bomen, op- en neerhouders. Michiel geeft de Spi door aan Marlon die hem de kajuit in gooit. De Genua staat weer en we draaien om de Ton C naar de 47, dan recht door naar de F van Finish.
Aftersail
Marlon brengt ons naar huis, we bergen bij de ingang de zeilen op, maken nog wat foto’s van de girls in actie. Ook Michiel in actie bij het invouwen van de Spi. Marlon parkeert de boot in de box, wat uitstekend gaat. Een zachte landing. De boot wordt vierkant gemaakt en de Genua ingevouwen. Binnen staat de kachel te snorren (op vier, net als toen geluk nog heel gewoon was)……. Het is lekker warm binnen en ik raak helemaal emotioneel. Door de kou en de honger waarschijnlijk, want overdag was het meer dan 20 graden, maar nu was het guur koud en zonder eten brandt je eigen kacheltje bar slecht…….. Gelukkig heb ik een lotgenoot koude handen gevonden in Marlon. We konden ons warmen aan Michiel zijn handen. Ik overhandig Marlon het Team Shirt, omdat ze er nu ‘bij' hoort, en het net lijkt of zij al jaren bij ons in het TEAM zit, we heten haar dus ‘warm’ welkom en om dat te vieren evalueren we de wedstrijd met een glasje Bubbels en proosten op Marlon haar eerste wedstrijd ooit en verder op alles waar we op kunnen proosten. Zoals altijd vinden we ‘Vier'momenten genoeg. Na de groepsfoto volgt de toevoeging van Marlon aan de groeps’app', waarmee de eerste wedstrijdavond van seizoen 2015 wordt afgesloten. Daarna gaan we naar de auto’s en nemen we afscheid en hopen op een goede uitslag.
Bij de R&ZvNaarden binnen gekomen hoorde ik verschrikkelijke verhalen over een tweetal aanvaringen, dat de Spoom en Lyra vet veel schade hebben. Diverse boten hadden de verkeerde baan gevaren, Baan 16 in plaats van 15. En ook geen strafrondjes gedraaid na een aanvaring. Frans las de uitslag voor en Team Windrose was 6de deze avond. Op zich heel netjes voor eenmaal geklungel met Spi en eigenlijk iets teveel wind voor de Genua 1.
Let wel; “Winnaars geven nooit op en mensen die opgeven winnen nooit!"
