Tweede wedstrijd, en een nieuwe Spinakker

Het blijft nog steeds erg koud. Logisch, het is nog erg vroeg in het voorjaar en April, doet nu eenmaal, wat ‘ie wil. Vandaag stond er op de things-to-do dat ik eerst even naar Kolenbrander Reclame in IJsselstein moest, om een extra partij shirts op te halen voor nieuwe Team leden en voor Michiel. De vervolgroute ging langs Nic Bol van Quantum Sails in Rotterdam, omdat onze nieuwe Spi binnen was. Deze zou al eerder geleverd zijn, maar de vervoerder had de container met onze Spi naar Hong Kong gestuurd en daar vier dagen spoorloos laten staan. Toen Nic op onderzoek uit ging had de vervoerder snel de container op de boot naar Rotterdam gezet. Gebeurd is gebeurd, dus nu niet meer getreurd, de Spi was binnen, daar ging het tenslotte om!. Na aankomst bij Quantum  werd de Spi iets uitgevouwen en getoond. Wat een enorm groot, zwart gevaarte met precies de juiste kleur lichtblauw van het logo TW. Ik stapte snel weer in de auto, moest nog langs huis rijden om de champagne te pakken en me om te kleden en daarna naar Naarden.

Op de Jachthaven ben ik maar eens gaan informeren of dat Havencafe nu nog open gaat of niet……….niet dus. Wat een drama! Een groot gedeelte van de WAC-deelnemers zat bij ‘Even' in Naarden-Vesting te dineren, maar op dit tijdstip was dat iets te ver weg om daar nog bij aan te sluiten, dus ging naar Thor, ook in Naarden. Best gezellig die Thor, ik ben daar te gast en de mevrouw Ling van de Loempia’s, deed haar best, ze deed er behalve ‘Samba’ ook nog een 'Bliertje Bij'. 

Eenmaal op de haven is Eva al aanwezig, zij ging de nieuwe Spi los maken en goed in de Spi-tas doen. Wat een grote ballon en wat een berg stof voor in die tas. De Spi knisperde alsof het een zak chips was. Na verloop van tijd komen Michiel en Lianne, en ook Wim is vanavond van de partij. Deze had een flesje Jean Poepel uit eigen voorraad bij zich. Eva had het meeste voorbereidende werk al gedaan. We stomen richting Gooimeer, er staat een Noorden wind met bijbehorende ijzige kou. We moesten nog twee Polar-bears van de boot af trappen en een pinguïn. Maar we zeilen weer en maken ons meer druk of we niet teveel aan hebben, dan te weinig. We gaan ons immers weer inspannen om in de prijzen te vallen en daar word je vanzelf warm van. Daarbij had ik het extra warm van de spanning, hoe de nieuwe Spi het zou gaan doen en hoe het er uit zou zien…….

De Wedstrijd

De taak-indeling is vandaag zo geregeld dat Wim stuurt, Michiel ingedeeld is voor het betere hijswerk,  Eva met assistentie van Lianne het voordek doet en ik voor spek en de bonen aanwezig ben. We zijn vandaag erg vroeg op het water, dit komt mede omdat we niet meer de startkoffer uit hoeven te delen. We varen heen en weer om even het ‘gevoel' te krijgen en we kunnen de eerste groep die een bruin start-bord heeft zien starten. We noemen dat gekscherend 'de bruine vloot', dat klopt ook echt want het heet de SW-B dus de B van Bruine vloot. Wij starten vijf minuten later, en we lopen heel langzaam naar de startlijn maar wel hoog over Bakboord. We hebben alle denkbare rechten en lopen bijna tegen de wind in. Boven ons wordt er ingedrongen en er lopen twee boten naar ons toe, waarop we die aanroepen. "Xander omhoog!", deze geeft daar gelijk gehoor aan en klapt tegen “Geusje", die daardoor te vroeg over de startlijn gaat. Kleine extra uitleg voor Marlon, er was inderdaad weer een 'warm contact' voor de start……..het zou bijna normaal lijken te worden. Net zoals vorige week, nemen we er weinig notie van, omdat we met onze eigen race bezig zijn en niet afgeleid willen raken. Dekselse Wim had ook een hele mooie start. Voorop in de strijd, naar de WC borstel 60 ton, we draaien erom heen en gaan ruimer aan de wind naar ton 54. Onderweg naar deze ton, had Eva de Spi aangeslagen en we waren er klaar voor om de nieuwe Spi omhoog te trekken. Aan Michiel de eer om de nieuwe Spi voor de allereerste keer omhoog te trekken. Zelf trok ik intussen de Spi open……….een geritsel van jewelste en BLAHHHM……..daar stand onze zwarte ballon met TW logo!!! Onze nieuwe (T)rots in de branding. Het was moeilijk me te concentreren op de lijken, want wat was dat een prachtig gezicht! De spi moest er na negen minuten weer vanaf omdat we er alweer waren, de hele berg werd naar binnen gegooid. Michiel wilde in gaan vouwen, maar Eva was hem voor. Best wel een berg die Spi, Eva kwam naar buiten met een rood hoofd van het invouwen. We waren alweer bij een Spi-rak aangekomen; opzetten maar weer. Het laatste stuk was reachend, Spi staat mooi terwijl bij de concurrentie  de Spinakkers invallen. 

Aftersail

De toeter gaat, we zijn gefinisht, ik zie Frans Driessen foto’s maken, nu maar hopen dat ze een mooie hebben van de zwarte Ballon. Lianne brengt ons naar huis, onder Spi. Nog even een kleine instructie, ik krijg het koud en moet weer huilen van de kou. Allemaal emotie, gelukkig heeft Lianne snel door dat oploeven en afvallen bij een Spi anders lijkt door de ruime wind. We janken echt over het Gooimeer en gaan door tot in de haven. Daar laten we de Spi zakken en vouwt Eva nog eenmaal de Spi in. De motor en kachel worden gestart, en Lianne parkeert de boot op A0-40. De vaste landvasten worden nog even op maat gemaakt en de champagne wordt ontkurkt door Wim. Aan Michiel wordt het nieuwe shirt overhandigd omdat hij het zijne kwijt was. Tijdens de overhandiging zij hij doodleuk; “Ik ben er geen een kwijt, ik heb ze allemaal nog!". Nou bedankt dan fijne jongen dan heb ik ze voor Piet Snot laten bij drukken…..het bleef nog lang gezellig aan boord. Totdat Lianne aanstalten maakte om ervan door te gaan. Ze moet de andere dag om 6 uur op, ik vroeg; “Is het dan eigenlijk nog donker, zo midden in de nacht?", dat was het niet meer, zei ze. Na afscheid genomen te hebben van Lianne , gingen we naar de R&Z v Naarden om een biertje te drinken en de uitslag te horen. We waren wat gespannen omdat we voorin het veld mee deden, dus daar hoorde volgens ons toch zeker een goede notering bij. Op deze tweede avond werd Team Windrose na correctie 4’de. Niet zo teleurstellend, vorige week was het 5de.

N.B. • De weg naar succes is veel langer dan die naar teleurstelling……...