WAC van 3 Juni met ons 4, en een gifbeker.

Mag de gifbeker helemaal leeg, of blijft er nog een bodem inzitten.

 Het is weer een nieuwe woensdag, de spanning stijgt met het uur. Vanavond zullen we met alleen maar meiden zijn.....nou ja, en ik dan. Dus de boot vol met TW tijgers. Marlon had nog een verplichting in Leerdam, op zoek naar een nieuwe Frits. Ze hoopte dat ze op tijd zou zijn. Het weer op deze woensdag kenmerkte zich overdag door heel veel wind uit het westen, het weerbericht gaf zelfs Code Geel. In de avond zou de wind wegtrekken via het Oosten naar Duitsland. Doordat Machteld nog steeds gehandicapt is, werd haar gevraagd of ze niet een avondje vrij wou hebben? "Nou Bert, dat zou mooi uit komen", was het antwoord van Machteld, en zo bleef ons Machteld op kantoor. Er was genoeg te doen in de Makelaardij, en overwerk was steeds schering en inslag. Nadat de vorige keer Marlon hadden laten sturen en we ons Fenneke hadden leren kennen, gaan we vanavond Marlon weer laten sturen. Na de drama start van vorige keer, en het vervolg kon het toch niet slechter worden dan een 14 plaats.

Eva was lekker op tijd, en ik ging samen met Eva een vette bek scoren. Ordinair samen uit een bakje patat eten, en een broodje kroket, die dan voor mij alleen. Dat dan weer wel. Het was plazant bij ons Frietkot zou mijn zuster Rose zeggen. Alle wedstrijdzeilers waren er. En anders kwamen ze wel voorbij lopen. Onderweg naar de boot, beginnen we ons zorgen te maken, of onze medicijndozen er wel op tijd zouden zijn. Onderweg kwamen we ze tegen, ze waren al op de boot geweest.

Gelukkig zijn we compleet en dat is vanwege het weer met ons vier.

We tuigen de boot op en ik laat op aanwijzing van Fenneke de watertank leeglopen. De schoten worden buiten uitgelegd, waarbij Eva druk staat te gebaren, waar en hoe ze allemaal moeten.  De Genua 1 werd aangeslagen en daarvoor hebben we een Dynema-lijn, die niet rekt. Een godsvermogen koste deze lijn en is mede door Gijs van Boei 26 gefinancierd. De spival staat op de preekstoel, de stroom gaat op de kade, en we bespreken nog eenmaal de taken. We reikten eerst aan Fenneke een Teamshirt uit, omdat zij een echt talent is en wij haar graag bij ons zouden willen hebben.

Getergd, en verbeten.

Marlon, die ook niet op haar bekkie is gevallen, wilde wel sturen, maar dan wel NA een betere start. Ik voelde me al getergd, maar nu was ik tot op het bot gebrand…….Het gaat goed komen, ik doe de voorzet en dan ga jij het afmaken....... "Afgesproken", giechelde zij. Fenneke gaat de vallen bedienen, en verder schoten en de spi binnen halen, invouwen, bar en foto’s. Kortom druk, we hadden onze shirts aan en er stond nog genoeg wind. Ondanks we vestjes of jassen aan hadden, voelde het was nog best fris met 18 graden.

Marlon trekt de boot uit de box en werd een beetje onzeker, omdat het roer net andersom werkt met achteruit varen. "Het is geen Valk", zei ze nog. Eenmaal buiten hijsen we de witte wappers, trekken het onderlijk aan. Fenneke zet dikke spanning op het voorlijk van de Genua 1. We draaien en keren wat. Varen een klein stukje achteruit, om zeker te weten dat we geen wier hebben. Ik neem het roer over, de rest bedienen de lieren. we tacken en draaien. Eerst was pin-end in het voordeel. Maar na de start van de Sportboten zonder WC, draaide de wind en we moesten bij het startschip starten. Dat deden we ook. Eva roept de klok door, we lopen langs de lijn, niet te hard. Op 19 seconden trekken we heel de handel aan, de vaart komt erin, en op de  0 gaan we erop en erover. Bij mij zelf dacht ik, zo da eerste klap is een daalder waard, en zet de boot in een mooie positie in het veld zodat we in de prijzen vallen of 4 of 5 kunnen worden.

We waren goed bezig

Bij de 60 ton neemt Marlon het roer over, heeft Eva de Spi klaar, en Fenneke sleurt de Spi omhoog. Ik heb beidde schoten in de handen, en probeer er alles uit te halen. Wij zijn in gevecht met iedereen en ook Fram. We varen voor de duidelijkheid op een derde of vierde plek. De wind is nog wat afgenomen, en het werd ons weer, een zachte bries. De vesten gingen uit en de jassen ook. TW was in volle glorie met vrolijke gezichten en wapperende paardenstaarten. De Genua wilde op het eerste rak niet echt goed zakken, daarom hielden Eva of Fenneke de Genua als een rolletje bij elkaar, zoals we wel vaker doen. Bij de C ton, gooide Eva de Spi los, Fenneke zette de val open, rukte aan de Spi, wat er ook naar beneden kwam.....in ieder geval niet de Spi. De genua een stukje naar beneden, nog steeds geen beweging. Ik nam het roer over en we lieten de Spi vliegen, om te kunnen zien wat er niet goed is. Na een door de wind met Spi,(ik wist niet dat dat kon), trekken Eva en Fenneke de Spi naar beneden, en we waren 15 minuten verder. Fenneke zet de Genua weer en we varen naar het wedstrijd gebied, we zien de eersten al weer aan komen we liggen een volle ronde achter. Bij de A-ton de Spi er weer op en we gijpen, waarbij ik de Giek tegen mijn hoofd kreeg, 'kadoenk', een doffe knal. Marlon zei nog niks aan de hand, want zij met haar lengte had hem ontweken en ik niet. Gelukkig hoefde ik niet meer te sturen en kreeg wat te drinken van Fenneke. "De Bar was open dus?", grapte ik gelijk, "Doe dan ook nog maar een paar foto’s van deze drama avond......met mooi weer.

Nog een een beetje over in de beker.

We zitten allemaal een beetje in de zon en van de wedstrijd te genieten, totdat we twee keer achter elkaar 'kadoenk' hoorden. Daar gleed de TW even dwars over een Ton heen, niemand had hem gezien. Ja Marlon, maar toen was de Ton nog erg ver weg. We voeren over bakboord, dus de concentratie was ook wat minder. Gelukkig was Hans Spee zo sporttief om mij erop te wijzen, dat we een strafrondje moesten draaien. Nog heel vriendelijk bedankt Hans, zéker nadat ik je een 500 cl dure Volvo Penta olie heb gegeven kreeg ik dit als bedankje. De gifbeker was nu wel helemaal leeg. We finishten achterin, we hebben leuk gezeild, en kunnen niemand kwalijk nemen dat er een met een gifbeker aan boord kwam. Maar dat zo'n beker dan weer helemaal tot de laatste drup leeg moet is wel vervelend. Toch kon niets ons humeur in de weg zitten. Ook niet toen we gefinisht waren en de 'Lyra' tegen kwamen, die heel fijntjes vroeg wat er zoal gebeurd was. Ik weet het niet, ik was er klaar mee.

Terug naar huis zet Fenneke de boot in de haven en Eva jaagt haar de box in. We ruimen snel de troep op, en moeten aanhoren dat Fenneke nog met Marlon mee moet naar Utrecht dan op de trein en dan naar Oss waar haar auto staat, om thuis te geraken. Dan is het helemaal naadje, als er zo'n slechte wedstrijd gevaren is terwijl zij heeft er een wereldreis voor over om erbij te kunnen zijn.....Om het een beetje te laten borrelen, drinken we toch nog maar een glas champagne. Als we afscheid hebben genomen van de meiden uit het zuiden, neem ik afscheid van Eva. Daarna ga ik mijn hoofd laten zien bij de roei en zeil vereniging Naarden.........waar ik niet durf te vragen, hoeveelste we geworden zijn. Dat die vraag zou komen, kon je vergif op innemen.

N.B. Er zijn slechts 2 dagen in het jaar, waaraan je niets kunt doen, de ene is gisteren, de andere morgen........