4 Juli 2018 WAC #13

Zoals ik al eerder schreef ben ik niet van het geloof of bijgeloof, dus de dertiende wedstrijd is net zo zeilwedstrijd als alle andere. Maar toch had ik van te voren het gevoel dat gaat goed komen. Het is nog steeds super strak mooi meer. Zonnig tropische temparaturen. En wat nog belangrijker is, niet zoveel wind. Dus korte Baan 1 Noord. We zijn met een helehoop dames, zeg maar op mij na alleen maar dames. Te weten in volgorde van grote, Daniëlle, Marian, Eva en Lianne. Vooraf een indeling gemaakt, van voor naar achteren Eva Voordek, Marian Navigatie, Daniëlle Grinder, Lianne Sturen en Robert Klok, Drop, Drank, Film en Kodak momenten. Kortom je kunt wel zien wie er druk is?

Ik ben vandaag op tijd op de boot, nog kleine herstelwerkszaamheden, nieuwe sluiting aan de spischoot. Het kleine touwtje waar de spi wordt losgetrokken is door midden. Even een nieuwe aannaaien, en een nieuwe Grootschoot, nog uit de voorraadkast van Michiel. De dames komen één voor één aan boord en beginnen gelijk met de boot wedstrijdklaar te maken. Huik eraf grootzeil aanslaan, Genua 1 aanslaan, alleen ontbreekt het stukje Dynema knutteltje. Na een kleine speurtocht nergens te vinden......wat roepen wij dan 'Zo Jammer'. Zeker omdat dat kleine stukje grijs grauwe touw zo belangrijk is en verschrikkelijk duur. Maar ja het is wedstrijdzeilen, dus kosten nog moeite worden er gespaard. Wij varen naar buiten en Lianne zit aan het helmhout zonder handschoenen, want ze gaat sturen en niets anders dan sturen, en al het andere? "daar hebben wij mensen voor" ieder zijn taak en handen genoeg. Het tropenteneau is aan en ik heb de korte Boxen aan. Het Team ziet er weer stralend uit, en alleen maar blije gezichten. Wij gaan starten, de klok loopt op tijd, ook het startschip is er, en 3 minuten voor de start gaan wij bij de boven ton liggen, onder het Baggerschip. Wij wachten en wachten, vallen naar de startlijn, tellen 'nog te vroeg' lopen tegen de wind in omhoog, klok 'nog 8 seconden' snelheid maken en erover als eerste weg en geen seconden te laat. Mooi, de strijd wordt aangegegaan met de rest van het veld, maar voorop is het vrije wind. De Scope en Heart of Gold kwamen nog heel dichtbij, maar wij bleven voor bij het ronde van Boei 60, daarna halve windse rak naar boei 56. Op spi hoger dan 90 graden naar Boei C 'Reachen'. daarna kruisrak en dan spi op en neer, bij het laaste kruisrak een peppertje van een binnevaartschip, Lianne schrok zich te pletter, maar het was niet voor ons en ook niet voor een ander, het was een attentiesein. Voor Lianne een pilletje onder haar tong' een hart verzaking. Maar gelukkig gaan wij ver voor de rest' en kunnen wij onze "hart ophalen" met het laatste rak op spi. De Jeanne hadden wij voorbij gelopen en Jaroen heeft een filmpje gemaakt, zodra die op Youtube staat komt de link hieronder. Voor deze avond had ik Carolijn Brouwer uitgenodigd, maar ze had nog wat rust nodig, dus doen wij het met onze eigen Carolijns. En Na de finish gelijk de champagne open getrokken niks wachten op de uitslag, want wij waren zo eind voor, dit kon niet anders zijn dan een eerste plaats (Geloofde ik, Whaha). De Champagne smaakte best. Eva zet de boot keurig in de Box. De fles werd omgegooid, en was leeg voordat wij er erg in hadden. De boot werd opgeruimd en als echte Jhon Travolta's liepen wij gezamenlijk naar het clubhuis, waar naar een paar koude biertjes de uitslag werd voorgelezen door Bernard. In de SW als nummer Één TEAM WINDROSE. Met 5 minuten voorsprong, zo dus nu stellen wij de vraaag, wie is Carolijn Brouwer ook al weer? Want bij ons varen er een alleen maar Carolijnen.