Laatste Pinquïn-Cup wedstrijden 21 oktober 2018, met Sandra de debutante

Vandaag Zondag de 21 ste vroeg op. Het is de laatste wedstrijddag van de Pinquïn-Cup. Eerst nog wat huiswerk voor de nieuwelingen maken. Zodat zij ook de theorie over het zeilen beter begrijpen. Schematische tekeningen over lage en hoge druk en wat voor invloed heeft dat voor een wedstrijd te zeilen op het Gooimeer? Complexe vraagstukken, waar een hoop uit te halen valt. Maar eerst op weg naar de boot.

Op tijd weg want een nieuwe debutante aan boord en dan erg laat aankomen kakken, dat hoort niet. Eenmaal van de A2 over naar de A12 volg ik bij den Bilt de A27. Een groot bord na Utrecht de A27 dicht. Oef dat is een eind om over de A28. Maar ik heb nog tijd zat. Alleen vervliegt de tijd, als je bij de aansluiting naar de A1 in de filé komt. Nu maar even niet stressen. Want het is mijn vrije Zondag. Eenmaal bij de boot, zaten de dames al aan de thee. Wij zijn vandaag met 5, te weten Daniëlle, Machteld, Alissa en de debutante Sandra. Sandra en Alissa hadden champagne mee, dus wordt het sowieso knallen. Ik had de indeling gemaakt om zoveel mogelijk van elkaar te leren. Dus Daniëlle gaat sturen, Machteld gaat Alissa instrueren op het voordek en Sandra en Bert doen de kuip. Sandra heeft afgelopen vrijdag geoefend met Spi invouwen (rond de 2 minuten), zij weet waar de drop staat en kan ook blindelings de koelkast vinden. Als ze dan ook de Kodak momenten weet in te passen, dan staat ons niets meer in de weg staan, om 2 mooie zeilwedstrijden, op één dag te maken.

De motor wordt gestart, en wij vertrekken naar Almere, daar in de buurt ligt het startschip, met de neus in de wind. De Wind is ZW een kleine 3 Beaufort, de barometer zegt 1030 hp en het hogedruk gebied ligt op de Noordzee. Kortom lekker stabiel weer met later in de week veel wind en regen. Maar vandaag niet, want ik ben weg met 3 giraffen en een tijgert van het voordek.

Onderweg werden de zeilen gehesen, de Genua1 staat en wij horen de toetert. Nog 5 minuten, even een stress momentje aan boord, wij gaan starten. Klok wordt synchroon gezet, we tellen, we draaien en wij lopen naar de lijn, exact op tijd, wij zijn weg. Er is ruimte dus wij klappen gelijk over stuurboord weg. Iedereen houd de bovenboei in de peiling en ik zie de armen strekken, 90 graden en het is volgens mij te halen. een paar seconden later, gaan wij, want ook achterop is men overtuigd dat wij het gaan halen. Sandra geeft de tas en Machteld en Alissa gaan als jongleurs op het voordek balanceren. Tas aan de zeerailing vast zetten, schoten en val er aan. Weer rustig gaan zitten, lekker laag want er wordt toch al wind gevangen met net niet 1.80 cm lang lichaam. Bij de boei ronding begint het feest. De O'zo prachtige Spi wordt gehesen door Sandra, ik vouw haar open door aan de schoot trekken. het grootzeil gaat los en wij gaan Spinakkeren. Sandra op het oortje varen en Machteld staat innig gearmd met de Genua op het voordek. Bij de F boei gaan wij gijpen, en ik hoorde Machteld zeggen voortaan met 2 op het voordek is wel zo makkelijk. Nabij de beneden ton, gaat onze debutante op de keukentrap staan in de houding met de lijschoot van de Spi in haar handen. Voorop wordt de Spi losgetrokken en met een grof geweld wordt de Spi naar achteren geblazen en door Sandra de kajuit in gebonjourd. Weg met dat zwarte gevaarte wij gaan hoog aan de wind zeilen. En ik druk snel de klok in om te kijken hoe snel wordt de Spi ingevouwen? Na een minuut hoorde ik beneden zo klaar, echt weet je het zeker? Even naar beneden kijkend stond de Spitas al weer klaar voor het volgende rak. Dat beloofd wat. We maken de baan af en zeilen voor ons gevoel goed. 

De 2de wedstrijd van de dag volgt al snel na de eerste, de baan is alleen anders, nl A2, ja' een verwijzing dat ik vanuit huis beter over de A2 had kunnen rijden, wel subtiel maar niet leuk. Afijn de start ging nog iets beter, wij drukken een paar boten omhoog en zie hoe de Black Pearl Pin End mist. Daág Hylke wij gaan alvast. Wij lopen lekker met iedereen mee, en gaan toch weer over stuurboord opbouwen. Bolke onze huisfotograaf en Mike kwamen even hun werk doen. Top foto's maken van hun geliefden. Na de wedstrijd werd er gewisseld ging Alissa sturen, De rest ruimde de boot zoveel mogelijk op, en eenmaal in de Haven werd de boot vakkundig in de box geparkeerd door Alissa. Sandra liet de fles Jean Poëppel knallen en de kurk werd zonder blikken of blozen bij de buurman in de kuip gegooid. Als reminder dat wij wel zijn wezen varen. Eenmaal na de champagne de zeilen opvouwen en door met de auto naar Almere. Waar er een groot feest aan de gang was. Wij konden ons niet mengen met de feestgangers want bij ons zat (deze) sfeer er niet in, en ging het ook niet worden. Wij nemen nog een foto en nemen afscheid en gaan allen thuis dineren of bij de local iets te nassen halen. Met dank aan alle vrouwen die er een mooie dag zeilen van hebben gemaakt, de stuurvrouw de wijze lessen van Machteld, Alissa van het voordek en Sandra van bijna alles en ook nog een wereldtijd van binnen één minuut Spi invouwen maakte.