Tijgers en Leeuwinnen

Dit verslag gaat over de WAC#11, niet dat ik daar veel over kan vertellen, maar voor mij en TW een van de mooiere avonden. Na WAC#10, ben ik vroeger naar huis gegaan dan normaal. Ten eerste, ik moest nog even een cadeautje in de boot leggen voor Alissa en zorgen dat er een flesje koud staat voor volgende week, want dan zit ik in Italië. Mijn vrouw Freule Atie, had een reisje geboekt, en dat ging van Donderdag tot en met Donderdag. Of ik dat erg vond? Één Woensdagavond niet zeilen. Voor de relatie heb ik gezegd, nee 'geen punt' ik kan toch wel een keertje zonder, dat gedoe met de witte wappers. Eigenlijk wou ik zeggen: ben je helemaal van de pot gerukt, niet zeilen, en het Team dan? Die kunnen ook niet zonder, maar het moest dus gaan gebeuren, geen wedstrijdzeilen. Mijn partner zou ook eens wel eens zonder boot op vakantie willen, want zoals ze zelf zegt, je ben altijd druk op een zeilboot. Gelukkig is de voortstuwing wel gratis, maar wel een van de duurste manieren om kosteloos vooruit te komen. Ik kon haar geen ongelijk geven, een keer niet met de boot op vakantie, want onze vakanties worden bepaald door het getij, en wij noemen ons ook altijd getijden junkies. Want op een of andere manier gaat het getij altijd al om 04.00 uur s'nachts mee lopen, zodat je om 03.30 uur al naast je nest staat te trappelen, om lijnen en en snoer binnen te halen, om zo stil mogelijk een haven aan de Noordzee te verlaten. En je denkt de buren zullen wel ‘merde' roepen, nee hoor die moeten ook verder, dus op de boot naast je, hoor je ook beweging, ook zij moeten het getij ook mee hebben, en gaan 2 minuten achter jouw de haven uit, met het sein gevend aan de hele haven, het getij loopt mee! we kunnen. Mijn partner haat dat, lekker vroeg op zee de zon nog niet wakker maar we moeten door en Honfleur is gewoon een tering eind. Dus lange dagen maar dan heb je ook wat.

Maar niet wedstrijdzeilen, en de meiden van TW dan? Maar ze kunnen toch ook zonder mij. Dus op het schema gekeken wie zouden normaal varen op deze avond? Er staan er vier op, Ellen, Machteld, Sandra en Jarina. Eigelijk een compleet team die het makkelijk aan zou kunnen, om zonder mij te varen. Maar wel met elkaar en dan moeten ze er ook allemaal er zijn. Dus individueel gevraagd zie je het zitten om een avond zonder mij te varen? Een simpele vraag en graag een simpel antwoordt, en gelukkig 4 X Ja, geen punt dat zie ik wel zitten. Mooi, nu de juiste poppetje op de juiste plek. Al de puzzelstukjes passen perfect, en ik ga met een gerust hart op vakantie, deze tijgers gaan gewoon door op Woensdagavond, maar dan zonder mij. Wel stoer vonden ze het, en het ging goed komen.

  De Tijgers 

Donderdag midden in de nacht uit mijn bed, Montana en Steffan komen ons ophalen, om ons naar het vliegveld te brengen, wat voor een reis van 2 uur moet je 2 uur eerder op het vliegveld zijn, en ik voelde mij weer een getijde Junkie. Op vakantie gaan met een vliegtuig is zo eenvoudig niet. Want er kunnen ook rijen staan om het land te mogen verlaten. En ik kon mij nog goed herinneren dat wij een vlucht naar NYC gemist hadden omdat de wachttijd, voor de douane heel lang was, en toen nog een ESTA want ze zijn helemaal paranoia die Armirikanen. Bang dat ik een plastic schaartje mee zou nemen. Dan is zeilen naar een ander land wel een stuk eenvoudiger, je gooit je zeilboot vol met scherpe troep, gevuld met zoveel liquor als dat je denkt nodig te hebben en niemand controleer je. Je zal toch niet je boot lek prikken, dus lekker laten gaan. 

Wij gaan naar Italië, ik ben daar nog nooit geweest, wel bij de Italiaan, maar nog nooit in Italië. Ik heb het altijd koud in het vliegtuig en had daarom een lange broek aangetrokken en om alles bij de hand te hebben ook een Colbért aan, een zwart Colbért want dat kleed zo lekker af. Eenmaal geland op Bologna airport had ik spijt als haren op mijn hoofd, van de winterkleding, de zon brandt als een gek, en in mijn lange broek werd het snel een champignon kwekerij gemaakt. Warm vochtig en donker. Kon ook niet anders het was er 41 graden een uitloper van een hittegolf vanuit Nederland. Tering Jantje dat wordt wat, in een flits kwam de boot voorbij, alles bij de hand zwembroek aan en op het water is het altijd 10 graden koeler. Dat zegt mij vrouw altijd als het 18 graden is, dan heeft zij haar regenkleding aan waar je de Himalaya mee kan beklimmen want het is dan gevoels temperatuur van 8 graden, en dat is voor de zomer wel heel erg koud. Maar goed wij zijn in Bologna en moeten naar het treinstation, een taxi bracht ons daar en daar moesten wij nog bijna 2 uur wachten op onze trein naar Rimini. Gelukkig hadden wij een tent gevonden met airco en Coffee. Echte Italiaanse coffee, Ik neem een coffee  maglito intressanto met schuim. De Baristo maakt voor mij in mijn kopje een schuim tekening en dat moest een blaadje voorstellen, ik zelf zag er een ijskristal in met dwangverpleging, maar hij deed zijn best, en de coffee smaakte geweldig. Maar zo in een station restauratie zie je Italië op zijn best. Hele kleine mensjes, die heel druk kunnen doen, maar ontzettend aardig zijn, niks is te veel. Iedereen help je, met je koffer in de trein te zetten, deur ophouden, maar geen woord Engels, ja cracia, maar dat klinkt niet echt Engels.

Na een trein reis van 2 uur, de taxi naar het Hotel Oxegan, en zoals de hotelnaam al deed vermoeden kon ik wel aan de Oxegan gelegd worden. De Mevrouw van de receptie legde uit dat er vanaf 19.00 uur gegeten kan worden in het restaurant. En overal was er airco, en gelukkig was het buiten maar 31 graden en dat vergeleken met Bologna een stuk aangenamer. Rond 21.00 uur gaan wij naar het restaurant, beetje Spaanse tijden dacht ik, als de zon onder is gaan we eten toch? Nou nee, het is een lifestyle family hotel en de Bambinies hebben honger en die worden bediend vanaf 19.00 uur. Geen punt zou je zeggen, je bent 2 uur later. Nou ze hebben genoeg eten staan op de buffetten en genoeg daar bedoel ik mee, meega veel van diversen soorten salades, vissen, pasta’s en allerlei andere koude shit. Ik kon niets vinden wat ik eventueel wel zou lusten. Die spaghetti eters hebben toch wel iets wat warm is? Niet dus, en een woord Engels met de kok lullen zat er niet in. Non Comprendi, En ik voelde mij verdrietig want al deze kleine mensjes waren blij met het eten wat er aangeboden werd, en 1 grote blonde kerel kon ze wel achter het behang plakken. Gelukkig was het dessert super, een heuse ijsmachine stond te draaien met citroen ijs en vier soorten ijs stonden klaar met zo zilveren kappen erover als bij een Italiaanse ijsco wagen.

Toch maar even mijn beklag gedaan, dat het eten niet te eten is, omdat alles koud is. Dat gaat zomaar niet, de mevrouw bij de Receptie legde uit dat ik het niet had getroffen en dat ze ging regelen dat er patat is, en nog wat andere warme dingen, want ik had gevraagd, wat eten die Bambinies nu eigelijk? Want geen kinderfeest zonder patat en knakkies toch? 

   

De daarop volgende avonden was er genoeg eten, niet warm, zeg maar als de pizza koerier aankomt bij je, met zulk koud eten dan stuur je hem weer terug. Maar beter dan het was geweest, totdat ik in de Bambini kamer een Magnetron ontdekte, want alles voor de Bambini, dus ook opwarmen en op standje verbrandt  je bek kon de magnetron ook, dus de redding van de vakantie gevonden. Na drie dagen wordt het echt lachen. De freule en ik hebben de gewoonte om de Familie Addams te zoeken onder de Hotelgasten. en dan knipperen wij met onze vingers, van Ta da da  daa, knip knip. het muziekje van de Familie. En het stond 2 tegen 1, ik Had Uncle Fester gevonden, ( een kale man met wallen onder zijn ogen ) en die grote kerel met snor en lijkt een beetje op Peter Sellers maar heet eigenlijk Gomez Addams. Maar Atie had die moeder met lang haar 'Morticia Addams' en als aankomend familie is er een serveerster met half lang haar en twee knotten Wednesday. Het entertainmentteam deed ook mee, en Chiara van het Team, kwamen wij niet alleen in het Hotel maar ook op het strand tegen. Inmiddels hadden wij ook een vaste serveerster Adriana die ik uitgelegd had dat wij de familie Addams aan het zoeken waren en zij kwam telkens voorbij lopen, met een glimlach van oor tot oor als wij met onze vingers knipte. De serveerster was echt een lieffie, zij wou graag moeder worden. En door haar kwam ik erachter dat vrouwen pas echt lief beginnen te worden als ze moeder zijn. Een moeder heeft namelijk nooit zelfmoord neigingen, want wie houd ooit zoveel van haar kinderen als zij? Ze zijn ook veel zorgzamer. De serveersters waren zorgzaam, en ze verzorgde je goed, vriendelijk en niks is teveel. Maar als ze moeder zijn, dan zijn ze nog beste serveerster. Want eerlijk de bambinies in het Hotel werden in de watten gelegd. Zelf op het strand onderscheidde de ware moeders zich van de andere vrouwen. Ik lag lekker op het strand, aan de zee, en vanaf het water naar een loopplank was een 10 meter zand wat niet gekoeld was door water en waar geen planken lagen. Dus gloeien heet komt een kleine Bambini van nog geen meter hoog de zee uit lopen en ze moest naar de loopplank. Het kind door het heette zand riep; oei oei oei, duidelijk te heet voor de kleine voetjes, gelijk 3 moeders om het kind op de pakken, om het op de planken neer te zetten, en een van de moeders gaf een niets vermoedende opa order om met een gieter en emmer het zand te koelen want de Bambini had het niet fijn en daar moest hij verandering in brengen. Ja' en niet morren want als Bambini het naar het zin heeft, heeft die mama dat ook, en mag vaders rekenen op een helden ontvangt. Alles voor en om de Bambinies.

 

Nu wil het toeval dat ik dus in Italië ben en dat Italiaanse dames tegen de Nederlandse dames voetballen. En ze zenden dat uit op de TV. Nu heb ik op de hotelkamer 108 zenders en geen één Engelstalige zender, en als er iemand wat in Engels zei, werd er een VoiceOver gebruikt en natuurlijk in Spaghetti taal. 4de dag in Italië, en nog geen fatsoenlijk Engels gesproken en Nederland al lang niet meer gehoord. De Leeuwinnen gekeken en die trappen Italië eruit. Na de wedstrijd krijg je altijd beelden te zien van de meiden die gewonnen hebben. Dat waren geen Italiaanse dames de verbinding werd verbroken, en men ging over op de order van de dag. het afzeiken van de Duitse Kaptiteinse Carola Rackete die zomaar mensen uit de zee had gevist en aan vaste land Italië heeft gezet. Het was onder Nederlandse vlag varende Seawatch 3 waar ze de Kapiteinse op is. Dus een grof schandaal, ze hadden daarom ook de Kapiteinse in de cel gedaan. Gelukkig werden de rechters wakker, en haalde gelijk haar weer na een nacht uit haar cel. Omdat zij levens heeft gered en daar kun je toch niet voor in de cel belanden. Ze is mijn held een Duitse vrouw waarschijnlijk even moeder van 30 kinderen, zo leeuw laat zich niet wegjagen. Ze heeft een missie en dan krijg je haar niet op andere gedachten. Ze was al 17 dagen op zee, en haar voorraad raakte op en dan zijn ze op gevaarlijks, als de jongen honger hebben.

Wij brengen de dagen door door rond Rimini, en Cattolica. Wij ontdekken mooie steden met heerlijke coffee en goed eten. waar je niet na 13.00 uur moet aankomen want dan zijn er geen Italianen, dan zijn ze naar huis een tukkie doen. Het wordt langzaam aan Woensdagavond, en de Leeuwinnen spelen tegen zweden en TW gaat de WAC#11 zeilen. Ik kijk nog even naar het weer in Nederland geen gekke dingen Noorden wind, Lange baan er is genoeg wind en ik bemoei mij nergens mee. Geen keuze van Genua 1 of 2. Ze weten het wel. Rond 22.00 berichtje vanuit het clubhuis, appeltje / eitje. Wij zijn 2de geworden, nu de Leeuwinnen nog, gelukkig schiet Jackie Groenen de Leeuwinnen door naar de Finale. En ik ben trots op de Leeuwinnen en Tijgers, ze zijn toch maar mooi 2de geworden en dat is een top prestatie in de WAC zeker omdat de concurrentie moordend is. Gelukkig kwamen de filmpjes en foto’s s'nachts door en kon ik zien dat ze veel pret hadden zonder mij. Erg jammer dat de  Freule opmerkte, kun je ook naar een verjaardag toe als er gezeild wordt, je wordt toch niet gemist. Nog bedankt Atie voor de geruststellende gedachten dat ik voortaan maar beter op vakantie kan gaan, als het erop aan komt. Nu alleen Zondag nog even Nederland wereldkampioen zien worden. Dan kun je echt tegen je zoon zeggen, ga jij maar op Hockey want Voetballen en Zeilen, is meer voor meisjes.

ps. Net voordat wij opstegen uit Italië, hebben wij nog het Jongetje gevonden 'Pugsley Addams' in Boarding rij. De Stewardess (Zo Zwaan) moest ook lachen, toen wij (ta da daa DAA, knip knip) deden in het vliegtuig. Familie compleet, missie geslaagd.