2de WAC met alweer een aanvaring en de nieuwe Bejamin Emke.

Het is 19 april en s'middags al vroeg naar de boot, want het toplicht is onbetrouwbaar. Met andere woorden zij doet het niet, als je haar nodig hebt. Een bypass gemaakt, zodat er op zijn minst 12.48 volt op de leiding staat en waarachtig het toplicht doet het weer. Ook nog een batterijtje in de klok gedaan en weer opgehangen, ik vond zelf dat ik goed bezig was. Het waaide goed door, en de kans om de huik in te spuiten met cabriolet spray is er niet. Want daarvoor waait het simpelweg te hard. Sinds dat de boot weer in het water ligt, is het koud of het waait te hard, of nog erger, het is koud en het waait. Als dit de opwarming van de aarde is, vraag ik mij hardop af, ja' wanneer dan? Vandaag zijn wij weer met een volle bak, en met 2 van de dames ging ik eerst dineren in het Porterhouse. Emke en Ellen, zij waren er al en wij zaten in de serre. Er is een nieuwe menu kaart, en de Lady steak is geschrapt. Gelukkig is er een kleine biefstuk voor in de plaats gekomen, en die heet TENDERLOIN STEAK. De serveerster deed nog een Fred Kaps imitatie, door mijn wijnglas om te gooien, maar deze viel precies met zijn bolletje in een kommetje, en ik was er als de kippen bij om mijn glas te redden. Ja' op alcohol misbruik staat een zware straf. Maar gelukkig kon de serveerster lachen en werd mijn glas weer bijgevuld. Na het afrekenen, zonder af te hoeven wassen, naar de boot. Jarina en Sandra waren de borgringen aan het plaatsen, in de hoofdwant en onderwant.

Iedereen hijst zich in oliegoed, het rif werd gezet. En wij varen naar buiten. Terwijl ik mij ook in oliegoed hijst. Vraagt men buiten wat is de tijd, dat wij starten? 19.30 uur en het is 19.29 uur, dan hebben wij nog 1 minuut om te starten. Nee' niet 19.35 uur maar de SW hoog eerder dan de SW laag. Een maffe regel, maar swha soms zijn veranderingen niet altijd helder, maar het is even niet anders. Dus wij zijn echt te laat, wel lekker om erachteraan te varen. De baan is 3 kort, voor het donker weer thuis. Wij starten en het gas gaat erop. De nichtjes in het gangboord. En iedereen had zich aan de hoge kant gepositioneerd. Jarina zit aan de helmhout, Sandra in de kuip en ik mag ook buiten zitten, maar wel aan de hoge kant. Met de trevaler in de hand, dit omdat de boot bijna uit het roer loopt. Wij janken met onze zwarte lappen over het Gooimeer, de wind is niet te temmen. Wij komen ook nog een hoop verkeer tegen, en moeten vaak voorrang geven, en nemen ook voorrang. Het werd nog even spannend met de nieuwe Geusje onderons en de Lyra boven ons. Met ons drie kwamen wij op de Boei B af maar gelukkig ronden wij achter elkaar de boei. De spi wordt niet gezet, en Sandra houd de Fok te loef, met haar handen. Ballen van golven achtervolgden ons. En er was geen tijd voor foto's. Na het voor de windse rak, aan de wind. Emke in het gangboord, om de halshoek binnen te trekken Ellen aan de lier en de rest aan de nieuwe hoge kant. Toen Emke even de Fok door wou zetten raakte ze de lierhandel kwijt. Overboord! gelukkig bleef zij niet drijven, want anders hadden wij de lierhandel nog een zeemansgraf moeten geven. Nee de Lierhandel was door de golven verslonden. Ach, het enige lichtpuntje was dat wij er alles aan deden om het gewicht van de boot zo laag mogelijk te houden, aldus Emke, die er niet om kon lachen. Jarina en Sandra vertelde wart zij allemaal op hun kerfstok hadden, zodat de pijn wat lichter werd. De zon scheen en ging onder in het meer. Na het rondje Boei B naar Boei D kwam een X79 achterop, deze voer vlak achter ons, en zij gingen gijpen en klapte op onze hekstoel. Best wel veel schade, veel tijd om alles helder in beeld te brengen hadden wij niet. Want om de Boei D gelijk iedereen aan de hoge kant. De wind werd niet minder maar het werd wel kouder omdat de zon onder was. Bij het laatste rak, werden de telefoons tevoorschijn gehaald en foto's en de Champagne werd klaar gezet, om te finishen. Na de toeter ontkurkte Sandra de fles en wij deden de rest. Tijdens de groepfoto, liep er een dikke spin over Jarina der voorhoofd. Ellen wees haar erop, en uit een reflex sloeg zij de spin en haar bril van haar hoofd. Het was heel even lachen, maar niet zoals Maggie gereageerd zou hebben, want die zou gereanimeerd moeten worden, en met zuurstof weer bijgebracht. Nadat wij weer in de box waren, kwam Hans langs om 1000 X zijn excuus aan te bieden en naar de schade te kijken. Wij dronken onze glazen leeg en gingen naar het clubhuis, waar de prijsuitreiking lang op zich liet wachten. Voor sommige te lang en gingen naar huis. Het was weer een avond met een lijstje, maar dan van goud.